อนุทิน 129753
ชลัญธร
เขียนเมื่อวันนี้ไม่รู้ก้าวขาข้างไหน ออกจากบ้างเซ็งชะมัด ขอมาบ่นให้ กัลยาณมิตร gtk ปลอบใจหน่อยล่ะกัน 555
ปัญหาบางอย่างที่เป็นปมในใจจะดีกว่ามั๊ยถ้าเราจะไม่พูดถึงมันเลย
เหมือนเวลาที่เราเขียนหนังสือผิด แล้วเรา เอาเพียงปากกาขีด ออก
ให้คนอื่นรู้ว่า ฉันเขียนอะไรผิดบ้าง เชื่อมั๊ยความรู้สึกผิดนั้นมันไม่หายไปไหนหรอก
หากแต่มันยังแสดงให้เราเห็นตลอด เป็นที่สะดุดตาใครมาเห็นก็รู้ว่าอะไรผิด
บางคนอาจบอกว่าไม่เห็นผิดเลยขีดออกทำไม ถามกันไปมาไม่จบไม่สิ้น
หากแต่เราลบทิ้งแล้วเขียนใหม่จะดีกว่ามั๊ย
หรือ หากหากระดาษเขียนใหม่ไม่ได้ก็เอายางลบหรือปากกาลบคำผิดลบออก
จะดีกว่ามั๊ยที่จะต้องให้ใครต่อใครมาถามว่า ประโยคนี้คืออะไร ขีดฆ่าทำไม
ในเมื่อมันไม่ใช่หลักฐานทางกฎหมายมิใช่หรือ
เล็กๆน้อยๆ จากใจในวันที่ทำงานแบบเซ็งๆ
ช่วยปลอบใจหน่อยนะค่ะเผื่อจะหายเซ็ง
ความเห็น (6)
สู้ สู้ ครับ (ไม่ปลอบ) อิ อิ
-
เราอยู่บนโลกที่แวดล้อมด้วยนานาสภาพ..ทำผิดบ้าง..ถูกบ้าง.แล้วมันก็ผ่านไป…
-
น้องชลัญธรรู้ทันโลกเสมอ..ให้กำลังใจกันนะจ้ะ..
น้องเรา ...
พี่ชาย ทำเป็นตัวอย่างได้แล้วล่ะ...
ไปอ่านซิ...ฮิ ๆ ๆ
พี่ชาย ชยพร แอคะรัจน์
ผิดแล้วขีดออก อย่าลืมลงชื่อกำกับด้วยนะครับ…555 สู้ สู้ ครับ เรื่องใหญ่กว่านี้ ชลัญ ก็เผชิญมาแล้ว
แง แง แง อ. was ไม่ปลอบใจกันเลย จะให้สู้ยังไงล่ะ จะโดนเขากินหัวอยู่แล้ว
ลองพูดหวานๆแบบ " แต่ช้าแต่ ชลัญจ้า อย่าเซ็งไปเลย เดี๋ยว อ.was จะส่งหนังสือดีๆ มาปลอบใจนะ"
อะไรประมาณนี้นะเป็นมั๊ย 555
ขอบคุณป้าใหญ่ค่ะที่ให้กำลังใจ
รู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ