ตั้งแต่ทำงานมาเพิ่งมีวันนี้ที่รู้สึกว่างเปล่า หลุดพ้นจากภาระจริงๆ คือหลังจากพาเด็กๆไปร่วมพิธีเปิดการอบรมสิ่งแวดล้อมกับการนิคมอุตสาหกรรมแล้วเราก็ออกไปติดต่อธุระที่ยังค้างอยู่ให้เสร็จ จึงกลับเข้าโรงเรียน เด็กๆมีครูคอยดูแลอยู่แล้ว ก็มาจัดการข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัว ที่จะต้องเก็บและมอบห้องเรียนให้ครูประจำชั้นคนใหม่ในสภาพเรียบร้อย
ได้ยินเสียงทวงงานกันดังลั่น ก็เฉยๆไม่ยินดียินร้ายอะไร เงียบ นิ่ง เหมือนสูญญากาศ ไม่เกิดความรู้สึกอะไรเลย ...อย่างนี้นี่เองที่เรียกว่าอารมณ์หลุดพ้น