อนุทิน 129556

สังคมกับกฎหมาย

“ที่ใดมีผู้คน ที่นั้นย่อมมีสังคม ที่ใดมีสังคมที่นั้นย่อมมีกฎหมาย”  จากคำกล่าวนี้จะเห็นได้ว่า เมื่อมีผู้คนที่เกิดขึ้นมาอยู่กันเป็นกลุ่ม และใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ย่อมก่อตัวเป็นสังคมขึ้นมา  และในสังคมนั้นก็เป็นธรรมดาที่จะต้องมีผู้คนทะเลาะเบาะแว้งกัน ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีสิ่งที่เข้ามาใช้เพื่อบังคับการกระทำต่างๆของผู้คนเหล่านี้  นั้นคือกฎหมาย  กฎหมายจึงบัญญัติขึ้นมาเพื่อให้สังคมเกิดความมีระเบียบเรียบร้อย เพื่อควบคุมพฤติกรรมของผู้คนของคนในสังคมให้อยู่ในกรอบในระเบียบของสังคม

                                ในสังคมทุกวันนี้เราต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆมากมาย ปัญหาเกี่ยวกับสังคม โจรผู้ร้าย อาชญากร ยาเสพติด การพนัน และปัญหาต่างๆอีกหลายอย่าง ซึ่งต้องยอมรับว่าเมื่อมีผู้คนมากมายที่มาใช้ชีวิตในสังคมเดียวกัน ปัญหาต่างๆ การทะเลาะเบาะแวงก็เกิดขึ้นเป็นธรรมดายิ่งทุกวันนี้สังคมของคนเรานั้นไม่เหมือนสังคมเมื่อก่อนในอดีต สังคมในอดีตแต่ก่อนต้องยอมรับว่า แม้จะเกิดปัญหาแต่ก็ไม่มากอย่างทุกวันนี้ เมื่อเทียบกับทุกวันนี้  ปัญหาต่างๆก็เพิ่มขึ้น  สังคมแต่ก่อนมีการเกื้อกูล มีปัญหาก็พูดคุยแก้ไขได้ ผู้คนมีน้ำใจ ไม่เห็นแก่ตัว  มีคุณธรรม จริยธรรม  มีมารยาทอันดีงาม ผู้คนแต่ก่อนต้องยอมรับว่ามีศีลธรรมสูง  ซึ่งต่างจากปัจจุบันสิ่งที่ดีงามในอดีตได้เลือนหายหมด ตามที่มีสิ่งใหม่ๆเข้ามา กระแสต่างๆยอมเปลี่ยนแปลงไปตามโลกาภิวัฒน์วัฒนธรรมต่างชาติได้เข้ามา  วัฒนธรรมดังเดิมจึงเลื่อนหายหมด ไหนจะค่านิยมใหม่ๆที่เข้ามา ค่านิยมทางทรัพย์สิน เงินทอง ซึ่งสิ่งเหล่านี้ได้ไหลบามาพร้อมกับโลกที่เปลี่ยนแปลง มาพร้อมกับชาวต่างชาติ มาพร้อมกับข่าวสารที่ส่งทั่วถึงกันทุกมุมโลก  ยอมรับว่าเมื่อโลกมีความเจริญขึ้น สิ่งที่ดีงามต่างๆที่บรรพบุรุษรักษาไว้ก็ได้เลือนหายหมด ไม่เหลือสิ่งดีงามเหล่านั้นแล้ว ซ้ำร้ายยังต้องเจอกับปัญหาต่างๆมากมาย ปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นเนื่องจากผู้คนเราในปัจจุบันขาดคุณธรรม จริยธรรม หันมาสนใจทางด้านวัตถุ ทรัพย์สิน เงินทอง คนในสังคมเราปัจจุบันนี้จึงต้องเผชิญปัญหาต่างๆมากมาย  มีการเก่งแย่งชิงดี อาชญากรที่เกิดขึ้น ปัญหาสังคมต่างๆ ซึ่งการที่มีผู้คนมากมายในสังคมนั้นเป็นธรรมดาที่ปัญหาต่างๆนั้นเกิดขึ้นอยู่แล้ว แต่ยิ่งมีความเจริญด้านวัตถุ ด้านต่างๆมากมาย  ยิ่งเป็นสิ่งที่ยั่วยุให้สังคมเกิดปัญหามากขึ้น  เพราะเป็นสิ่งที่ยั่วยุให้คนเราเกิดความต้องการไม่รู้จักพอ เกิดความยากได้  จากปัญหาต่างๆมากมายเหล่านี้ จำเป็นอย่างยิ่งที่สังคมควรมีสิ่งที่มาใช้เพื่อควบคุมความประพฤติของคนในสังคม  ควบคุมปัญหาต่างๆที่จะเกิดขึ้น กฎหมายเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง  ในการที่นำมาควบคุมพฤติกรรมของผู้คนในสังคม  เพื่อให้สังคมเกิดความสงบและควบคุมพฤติกรรมของผู้คนให้อยู่ในกรอบระเบียบตามที่กฎหมายนั้นกำหนด กฎหมายจึงเปรียบเสมือนเป็นเครื่องมือที่จะช่วยจัดระเบียบของสังคม  เพราะทุกคนในสังคมย่อมอยู่ภายใต้กฎหมาย ไม่สามารถที่จะฝ่าฝืนกฎหมายไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามก็ต้องปฏิบัติตามกฎหมายอย่างเท่าเทียมกัน กฎหมายจึงเป็นเครื่องมือสำคัญที่ผู้ปกครองบ้านเมืองนำกฎหมายมาใช้เป็นเครื่องมือช่วยจัดการกับสังคม ดังวาทศิลป์ของอดีตผู้ปกครองประเทศท่านหนึ่ง คือท่านนายชวน หลีกภัย ท่านกล่าวว่า “เราไม่สามารถที่จะทำให้คนร่ำรวยเท่ากันได้ แต่เราสารถที่จะทำให้ทุกคนเท่าเทียมอยู่ภายใต้กฎหมายเดียวกันได้ แม้ว่าขนาดทุกวันนี้สังคมเรานั้นมีกฎหมายที่นำมาใช้บังคับและก็มีโทษที่หนักพอสมควรก็ตาม  แต่ยังมีคนที่ฝ่าฝืนกฎหมาย ไม่ปฏิบัติตามกฎระเบียบของสังคม และยังมีผู้ใช้กฎหมายในทางที่ผิด นำกฎหมายเหล่านั้นเป็นเครื่องมือให้ตัวเองและพวกพ้องพ้นจากการกระทำความผิด โดยเฉพาะพวกนักกฎหมาย นักปกครอง ที่มีกฎหมายอยู่ในมือใช้กฎหมายในทางมิชอบ มีการแก้ไขกฎหมายเพื่อให้ตนเองและพวกพ้องพ้นจากความผิด ซึ่งพวกนักกฎหมายเหล่านี้ เห็นแก่ประโยชน์  ทรัพย์สินเงินทอง ทางด้านวัตถุ ขาดคุณธรรม จริยธรรม จรรยาบรรณในวิชาชีพ จะเห็นได้ว่ามีคำพูดที่พูดบ่อยมากว่ากฎหมายไม่ศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งที่จริงแล้วกฎหมายนั้นมีความศักดิ์สิทธิ์อยู่ในตัวของมันเองอยู่แล้ว  แต่อยู่ที่ตัวผู้ใช้พวกที่มีกฎหมายอยู่ในมือ  ใช่กฎหมายนั้นอย่างไม่ถูกต้อง ใช้เป็นเครื่องมือเพื่อประโยชน์แก่ตนเอง

                        กฎหมายเป็นเครื่องมือที่จะช่วยให้สังคมสงบสุข ทุกคนไม่ว่าจะชนชั้นไหนก็ต้องปฏิบัติตามกฎหมาย  ถ้าในสังคมทุกคนปฏิบัติตามกฎหมายและมีจริยธรรม รู้ว่าสิ่งใดควรทำหรือไม่ควรทำปัญหาต่างๆก็คงไม่เกิดขึ้น รวมทั้งผู้ที่มีกฎหมายอยู่ในมือถ้าเป็นผู้รักษากฎหมายที่ดี  ไม่ใช่กฎหมายเป็นเครื่องมือโดยมิชอบสำหรับตนเองหรือพวกพ้อง ก็จะทำให้ทุกคนในสังคมอยู่ร่วมกันในสังคมได้อย่างสงบสุขไม่เกิดความขัดแย้ง

 

ผู้เขียน นายสุทธิศักดิ์ ยศเมฆ