อนุทิน 129484

"พี่หนาน"

๑๙/๐๙/๒๕๕๖

อนุทิน ๔๑.

ชอบเนื้อหาของเพลง

เมื่อวานรู้สึกเหนื่อยกับการที่ได้พูดมาก ปกติแล้วอยู่กับบ้านไม่ค่อยพูดมาก และไม่ค่อยได้คุยกับใครสักเท่าไหร่ เช้านี้จึงอยากหาเพลงเพราะ ๆ ฟังเพื่อผ่อนคลายบ้างสักเพลงสองเพลง ลองลิงก์ตามเพลงของพงษ์สิทธิ์เข้าไปในยูทูบเห็นเพลงชื่อว่า“จดหมายถึงพ่อ” ก็ลองคลิกฟัง ชอบเนื้อหาของเพลงมาก ดังนี้ ที่มาhttp://musicstation.kapook.com

อ่านคำบรรยายจดหมายถึงพ่อ หนูยังรอวันพ่อกลับบ้าน ก้านมะละกอที่พ่อเคยหว่าน แยกปลูกไม่นาน ลูกโตน่าดู

* กระถินริมรั้วสูงขึ้นเลยบ่า พุ่มกระดังงาเลื้อยซุ้มประตู   ทานตะวันชูคอชูช่อรออยู่ คงชะเง้อดูคอยพ่อกลับมา

แม่อธิบายที่พ่อไปทำงาน เพื่อเงินเพื่อบ้านและเพื่อลูกยา   จะมีบ้านโตมีรถโก้สง่า มีหน้ามีตาเหมือนดังใคร ๆ

พ่อไปคราวนี้แม้จะยาวนาน พวกเราทางบ้านเป็นกำลังใจ   แต่บางคืนแม่สะอื้นร้องไห้ หนูแกล้งทำหลับไปสงสารแม่จัง

ส่วนน้องหญิงยิ่งยามเย็นค่ำ อ้อนประจำเหตุผลไม่ฟัง   ไม่เอาบ้านโตไม่เอาทุกอย่าง จะเอาขี่หลังของพ่อคนเดียว
( ซ้ำ * )

สุดท้ายนี้ขออวยพรให้พ่ออยู่แดนไกล หัวใจเด็ดเดี่ยว   ขอพระคุ้มครองยามใจห่อเหี่ยว ปกป้องแลเหลียวร่ำรวยกลับมา
( ซ้ำ * , * , * ) คลิกดูตรงนี้

มานั่งคิดดูว่า ความรู้สึกของผู้ใหญ่ กับความรู้สึกของเด็กมักจะสวนทางกัน...

ความรู้สึกของผู้ใหญ่ถูกหล่อหลอมด้วยธรรมชาติของสังคมเมืองในปัจจุบันคือ ต้องการมีฐานะการเงินที่มั่นคง มีรถกระบะ รถเก๋งขับหรู ๆ มีบ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่าอลังการ มีหน้ามีตาได้รับการยอมรับจากคนส่วนใหญ่รอบข้าง...สะท้อนตามเสียงของผู้อื่น

ส่วนความรู้สึกของเด็กนั้นขึ้นอยู่กับธรรมชาติของความเป็นมนุษย์ภายในจิตสำนึกคือ ต้องการความรักความอบอุ่นความเอาใจใส่จากพ่อแม่ จากญาติหรือจากครอบครัว โดยไม่สนใจเรื่องภายนอกว่า จะมี จะจน จะเป็นเช่นไร...สะท้อนตามเสียงภายในของตัวเอง

ความจริงถ้าผู้ใหญ่เห็นความสำคัญของความเป็นมนุษย์เหมือนกับเด็กกันเป็นส่วนใหญ่คือมองจากภายในจิตของตนแล้ว บ้านเมืองคงจะน่าอยู่และดูอบอุ่นมากกว่านี้...

"พี่หนาน"