อนุทิน 129349

คนที่มองเห็นแต่ความถูกของตนเอง มองเห็นแต่ความผิดของผู้อื่น
นั่นไม่ใช่หัวใจของนักภาวนา... หัวใจของนักภาวนา จะเป็นเหตุเป็นผล
จะเป็นความอ่อนโยน และเกิดเป็นความเข้าใจในทุกอย่างด้วยใจที่นอบน้อมและอ่อนโยน

คนที่เห็นตนว่า เป็นคนดี นั่นน่ะ ไม่รู้เลยว่า กำลังถูกตนเองหลอกตนเองด้วยความละเอียดอาการ "ติดดี"... และหลงว่าตนเองเข้าใจในทุกเรื่อง แต่ในการกระทำมันขัดออกไปจากธรรมชาติ แววตา หน้าตาที่หม่นหมอง สะท้อนได้ว่าในหัวใจนั้นยังไม่สะอาดพอ...

หากจะแก้...ต้องแก้ที่การภาวนา อันมีศีล สมาธิเป็นฐานหนุน
...