อนุทิน 129164

จากใจครูผู้เกษียณ
(คุณครูอินทรีย์ – คุณครูทองคำ ลาน้ำเที่ยง)

๐ อยู่กับงานการสอนค่อนชีวิต 
สั่งสอนศิษย์หญิงชายหลายสิบรุ่น
จนเหล่าศิษย์ได้ดีมีต้นทุน 
ได้เกื้อหนุนชีวาจนถาวร

๐ เป็นทั้งครูทั้งพ่อแม่แม้แต่เพื่อน 
คอยตักเตือนแนะนำพร่ำสั่งสอน
ให้รู้ชั่วรู้ดีมีขั้นตอน 
ไม่เดือดร้อนวุ่นวายทุกนายนาง

๐ แต่วันนี้ที่เห็นจำเป็นจาก 
วันเวลาพาพรากให้ไกลห่าง
ยังอาลัยเพื่อนครูผู้ร่วมทาง 
ที่เคยสร้างโลกสวยมาด้วยกัน

๐ แม้จากไปไกลห่างต่างภาระ 
ความเป็นครูผู้สละสลักมั่น
หน้าที่ครูผู้ปลูกฝังยังผูกพัน 
จิตวิญญาณช่างปั้นนั้นยังมี

๐ จากเพียงกายคล้ายกับใจไม่เหินห่าง 
จะคอยดูอยู่เคียงข้างไม่ยอมหนี
ให้ข้อคิดกำลังใจให้สิ่งดี 
แก่ผู้ทำหน้าที่นี้ต่อไป

๐ ในวาระจากกันนั้นขอฝาก 
ถึงลำบากสู้อุตส่าห์อย่าหวั่นไหว
เพราะเราคือแม่พิมพ์ยิ้มภูมิใจ 
อนาคตเด็กไทยในมือเรา

๐ หากเด็กไทยไร้ครูผู้สละ 
ก็คงจะเติบโตแต่โง่เขลา
หากได้ครูเสริมต่อพอบรรเทา 
แต่ต้องคอยขัดเกลาแต่เบามือ

๐ ขออำนาจพระไตรรัตน์เป็นฉัตรกั้น 
คอยป้องกันอันตรายให้ทุกมื้อ
เกียรติยศเงินทองล้นคนเล่าลือ 
มีผู้คนนับถือทั่วหน้าเทอญ ฯ
๑๓.๓๐ น. : ๑ ก.ย. ๕๖

คุณครูที่ รร.ท่านจะเกษียณ เร็วๆ นี้ ทาง คณะครูและผู้เกี่ยวข้องปรารภจัดงานมุทิตาคราเกษียณให้ ในวันที่ ๒๐ ที่จะถึงนี้ จึงขอให้ข้าพเจ้าแต่งกลอนให้ ๘ บท แต่ข้าพเจ้ากลับแต่งแทนผู้เกษียณ