อนุทิน 129110

วันนี้..อยากเขียน..อะไรบางอย่าง...ในชีวิต.(ทั่วๆไป)..ที่มี..คำว่า "อารมณ์"ๆ ที่มีดี..และบูด..หรืออาจเน่าได้(โดยธรรมดาๆธรรมชาติ)..ถ้าไม่ใช้..คำว่า.มี.สติมาแก้ความเน่าบูด....เมื่ออารมณ์..บูดเน่ามากๆทวีคูณ..กลุ่มก้า้ซในกบาลฟุ้งซ่าน..ระเบิดเหมือน..ดาวดับ.ดัง.ในหลุมมืด..แห่งจักรวาล..ก็ว่าได้..ตรงนี้..เลยได้..คำว่า..สติแตก..มาใช้...พอ(มาถึงตรงนี้..แก้..ยาก..อ้ะ)...

...ความประมาท ขาดสติ เป็นหนทางแห่งความตาย......ความไม่ประมาท การเจริญสติ เป็นหนทางแห่งพระนิพพาน..

...คนประมาท ขาดสติ หมายถึง คนที่มีนิสัย ขี้โกธร ขี้ โมโห ขี้น้อยใจ ขี้ อิจฉา ขี้เกียจ ขี้ฟุ้งซ่าน เป็นต้น ไม่ว่าจะร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐี มียศ มีอำนาจ มากขนาดไหน ถ้ามี ขี้ อยู่ในใจ ทำให้ทุกข์เศร้าหมอง ..บุคคลนั้นได้ชื่อว่าประมาท แม้มีชีวิตอยู่ก็เหมือนคน ตายแล้ว ..คือ..ตาย จาก ความสุขและคุณงามความดี...

..ท่อนสุดท้าย..เป็นข้อความจาก..หนังสือ.."สติ"..คือธรรมเอก...(พระอาจารย์ มิตซูโอะ คเวสโก..).....

และ.."แม่"..เคยสอนว่า.".ขี้." .มันเหม็น..อย่า..เอาไม้ไป..แหย่...(อ้ะะ)...