อนุทิน 128755

เด็กน้อยเอ๋ยอย่าใช้เงินเพื่อการศึกษาเล่าเรียนของเจ้ามาแข่งสังคมเลยที่ตรงนี้ใช้สร้างสติปัญญา แต่เจ้ากลับเอา กยศ และเงินน้อยนิดจากครอบครัวมาใช้ทางที่เสื่อม โดยที่ไม่รู้ว่าพ่อแม่เจ้าเอาเงินมาจากไหน รู้แต่ว่าพ่อแม่เจ้านั้นเป็นเกษตรกร  พ่อแม่ท่านเป็นหนี้บางครั้งท่านไม่บอกเจ้ารู้หรอกเด็กน้อยเอ๋ย ท่านยิ้มสู้เสมอเพื่อให้เจ้าอิ่มทั้งใจกายไม่ให้เจ้ากังวลใจ ท่านอดออม เพื่อให้เจ้ามาฟุ่มเฟือยมันถูกต้องแล้วหรือ ขายควายก็แล้ว ขายข้าวก็แล้ว ขายนาก็แล้ว ขายชีวิตท่านก็แล้ว มันได้แค่ความกะหายเพียงน้อยนิดของเจ้า สมองอันน้อยนิดของเจ้ามันแพงมากนักหรือ พ่อกับแม่เจ้าจึงต้องเอาชีวิตเข้าแลก อาบเหงื่อก็แล้ว เลือดหลั่งก็แล้ว เจ็บป่วยก็แล้ว ท่านหวังเพื่อให้เจ้าดูแลตัวเองได้เมื่อท่านไม่อยู่ ท่านคิดตั้งแต่ตอนที่ยังไม่มีเจ้า จนกระทั่งตอนที่ไม่มีท่าน แต่เจ้าหล่ะ คอยมองกลับไปข้างหลังบ้างไหม มองให้ถึงจิตใจของท่านแล้วลองถามจิตใต้สำนึกของเจ้าดูว่า ท่านทำทำไม? ลองดูเลือดเนื้อของเจ้าสิว่าเอามาจากไหน เจ้าเอาของใครมาสร้างเป็นตัวตนเจ้า ท่านไม่เคยคิดราคาเพราะมันประเมินค่าไม่ได้ เจ้าได้มามากพอแล้ว มากพอที่เกินจะตอบแทนพระคุณหมดได้ในชาตินี้ แต่เจ้ากลับทำตัวเหลวไหล เขามีเจ้าต้องมีเขาได้เจ้าต้องได้ อย่างนั้นหรือ แตกต่างจากพ่อแม่เจ้ายิ่งนัก ท่านกินเจ้าต้องกิน ท่านอดแต่เจ้าต้องกิน  คิดใหม่เสียเถิดเจ้าเด็กน้อย คิดใหม่เพื่อตัวตนของเจ้าเอง ชีวิตเจ้ามีค่ายิ่งกว่าที่เจ้าคิด พ่อแม่จึงยอมแลกชีวิตท่านรับใช้เจ้าจนวันตาย