๓๑/๐๘/๒๕๕๖
อนุทิน ๒๒.
คุยกับฝรั่ง
วันนี้เวลาประมาณบ่ายโมงครึ่ง มีฝรั่งท่านหนึ่ง ชื่อ มาร์ที (ถามเขาแล้ว) ชาวสหรัฐฯอดีตวิศวกรตอนนี้ปลดเกษียณแล้ว ที่ได้ภรรยาเป็นคนไทยน้องสาวของสามีคนข้างบ้าน นำแฟรชไดรฝ์มาให้ปริ้นท์งาน เป็นไฟล์ PDF ซึ่งเขาสร้างเป็นแบบเครื่องบินบังคับด้วยวิทยุ พร้อมกันนี้เขาก็ ฝากผมซื้อโฟมอย่างดี ๓ มิล อีก ๕ แผ่น ถ้าหากว่าผมเข้าไปซื้อของในเมือง
ทำให้นึกถึงหลายวันก่อนที่ผ่านมา เขาสั่งให้ซื้อโฟมเกรดเอ บรรทัดเหล็กยาว ๑ เมตร(ไม่แน่ใจว่าเรียกถูกหรือเปล่า) และกาวยูฮูอย่างดีสำหรับติดโฟมเครื่องบิน ๒ หลอด ผมก็ซื้อมาให้และยังข้องใจว่า บรรทัดเหล็กนั้นฝรั่งเขาเรียกว่าอะไร ผมก็เลยถามและเขาก็ตอบว่า “สเกล” พร้อมกับทำท่านับช่องตาม และพูดอีกคำหนึ่งว่า “สเกล ออ รูล” คือจะเรียกว่า “สเกล” หรือเรียกว่า “รูล” ก็ได้
เขาบอกว่าไม่ใช่ “รูเลอะ” ที่มีตัวอาร์ต่อท้าย ซึ่งไทยเราแปลกันว่า “ไม้บรรทัด” นั้น ใช้ไม่ถูกต้อง
มาร์ทีบอกว่า คนไทยเราที่สอนหนังสืออยู่ในโรงเรียนทุกวันนี้สอนกันไม่ถูก พร้อมกับส่ายหัวขณะพูด และบอกว่า คำว่า “รูเลอะ” นั้นเขาใช้ได้เฉพาะกับพระเจ้าแผ่นดิน “คิง” หรือรัฐมนตรี ผู้นำระดับประเทศ “บิ๊กบอส”เท่านั้น ไม่ใช่ใช้หมายถึง “ไม้บรรทัด” อย่างที่สอนกัน
ผมถึงกับอึ้งและสงสัยอยู่ว่า “แล้วคนไทยเขาสอนภาษาอังกฤษกันแบบไหนนะ”
เรื่องนี้ครูอาจารย์ท่านใดพอจะให้คำตอบเราได้บ้างน๊า....
พอดีคุณมะเดื่อสอนภาษาไทยจ้ะ ก็เรียก ไม้บรรทัดน่ะแหละ อิ อิ
ขอบคุณครับคุณครู อิ อิ อิ ยามเช้า