| อนุทิน ... ๔๘๕๙ |
"ใกล้แค่นี้ กว้างใหญ่แค่นั้น"
เมื่อ "ท้องฟ้ากว้างใหญ่" ก็หมายความถึง "โลกนี้กว้างใหญ่"
เมื่ือ "ท้องฟ้ากว้างใหญ่" ก็ทำให้เราสามารถพบเมฆต่าง ๆ มากมายในทุกวัน
เมื่อ "โลกนี้กว้างใหญ่" ก็ทำให้เรามีโอกาสพบใครต่าง ๆ ได้มากมายเช่นกัน
แต่บางคนอยู่ใกล้กันแค่นี้ ยังมองไม่เห็นกันเลยก็มี
เวียงบัว, เชียงใหม่ (ยามสาย)
๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๖
ปีที่แล้วดิฉันปฏิบัติงานที่หน่วยบำบัดด้วยไฟฟ้า ต่อเนื่องเป็นปีที่ 3 วันหนึ่งมีผู้ป่วยมาบำบัดน้อย จึงมีโอกาสนั่งทอดอารมณ์หน้าสำนักงาน เห็นดอกไม้หน้าตาแปลกๆ สวยมาก ก็ออกปากถามเจ้าหน้าที่ว่า “ดอกไม้นี่สวยจัง พี่เพิ่งเคยเห็น มีดอกแบบนี้ด้วยเหรอ” เจ้าหน้าที่อมยิ้มเฉยอยู่ไม่พูดอะไร ต่อมาจึงทราบว่าดอกไม้แปลกๆ ที่ดิฉันเห็นนั้น ออกดอกทุกปี ที่สำคัญคือ ปีนี้ออกดอกนานเป็นเดือน กำลังจะร่วงอยู่แล้ว เออหนอ..เรามุ่งแต่เรื่องงานจนหมดความสุนทรีย์ตั้งแต่เมื่อใด .. สำหรับเรื่องคน ยังสนใจอยู่ค่ะ แต่ถ้าไม่ได้ฉุกคิดเรื่องดอกไม้ ป่านฉะนี้คงมองไม่เห็นคนรอบกายแล้วกระมัง .. ขอบคุณค่ะ
มีเส้นทางการสื่อสารนั้นก็ดีนะครับ พี่หนานเพลิน อักขณิช ;)…
เพียงแค่เงยหน้า กระมังนะครับ คุณ ดารนี ชัยอิทธิพร ·;)…
.”แต่บางคนอยู่ใกล้กันแค่นี้ ยังมองไม่เห็นกันเลยก็มี” รักกัน อยู่ขอบฟ้าเขาเขียว เหมือนอยู่หอแห่งเดียวร่วมห้อง ชังกัน บ่แลเหลียวตาต่อกันนา เหมือนขอบฟ้ามาป้องป่าไม้มาบัง
ขอบคุณมากครับ ท่านอาจารย์ GD ;)…
“แต่บางคนอยู่ใกล้กันแค่นี้ ยังมองไม่เห็นกันเลยก็มี” สงสัยมัวแต่นั่งจิ้มตัวอักษรเพื่อคุยกับคนที่อยู่ไกลนะครับ 555