อนุทิน 128400
Manee
เขียนเมื่อเด็กๆ มักจะลอบมองครู..เช้านี้ข้าพเจ้านึกคำสวยๆ ได้คำหนึ่งขณะยืน(แอ๊กชั่น)อยู่หน้าเสาธง เหล่านั้นเป็นสายตาที่ทวงถามว่า..ครูหายไปไหนมา(เข้าเมืองเสียสามวัน) เหล่านั้นคงลอบมองจนเมื่อย..คำสวยๆ ลองนึกซิว่าเราจักกักเก็บไว้ในใจเท่านั้นหรือ ข้าพเจ้าเพียงยิ้มแล้วเอ่ยออกมา..ไม่ใช่ซิ เปล่งออกมา เหล่านั้นแล ข้าพเจ้าก็มองเห็นคลื่นยิ้ม กระเพื้อมไหวเป็นเสียงหัวเราะ (ขณะนั้นผอ.กำลังพูดอยู่หน้าแถว) ทำได้คือยกนิ้วชี้ขึ้นมาวางบนปาก แล้วลอบกลั้นยิ้มให้กัน
ความเห็น (1)
อ่อนโยนกับเด็กๆ นะคะ แล้วกับคนโตๆ ล่ะ..