อนุทิน 128372
วราภรณ์
เขียนเมื่อ- เมื่อคืนกว่าจะเลิกงานเลี้ยงเกษียณอายุคูณครูในกลุ่มสาระ ฯ กว่าจะได้นอนก็เลยเที่ยงคืนไปแล้ว
-
สะดุ้งตื่นมองนาฬิกาผิดคิดว่าตีห้าครึ่งรีบขับรถจาก "หาดเจ้าสำราญ" จังหวัดเพชรบุรีเพื่อมาเรียนครูสมาธิที่นครปฐมต่อ..
ขับรถไปไกลนับสิบกิโลเมตร มองนาฬิกาอีกทีอ้าว ! เพิ่งจะตีห้า...ถนนว่างดีจัง ถึงนครปฐมยังไม่เจ็ดโมงเช้า...
"ถ้ามีศรัทธาแม้ไกลก็เหมือนใกล้ ถ้าไร้ศรัทธาแม้ใกล้ก็เหมือนไกล" - คิดถึงงานเมื่อคืนแล้วก็ขำไม่หาย คิดได้ยังไง "นักร้องและหางเครื่องอายุรวมกันเกือบสี่ร้อยปีทำไปได้" ใครจะเชื่อ
ฝืนทำทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ตัวเอง...ฮา ฮา บอกไม่ถูกว่ามันทุกข์หรือสุข "ผะอืดผะอม" มากกว่า ชีวิตไม่ต่างอะไรกับ
โรงละครบางบทก็จำยอมต้องเล่นแต่ทำแล้วคนดูมีความสุขก็ทำได้นะ...
ธรรมทิพย์
๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๖
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น