อนุทิน 128229
"พี่หนาน"
เขียนเมื่อ๒๓/๐๘/๒๕๕๖
อนุทิน ๑๑.
“อารมณ์สนุกกับคนขวานบิ่น”
ตอนสายของวันนี้หลังจากกินข้าวกับแกงป่าหมูป่าฝีมือแม่ยายแล้วก็ให้รู้สึกคาวปากอยากกินของหวานอะไรสักหน่อย เดินไปหาขนมที่ร้านของน้าก็ไม่มีขนมอะไรที่ดูว่ามันน่าอร่อยบ้างเลย จึงรี่ไปที่ตู้เย็นเปิดดูเห็นมีสปอนเซอร์แบบขวดอยู่จึงหยิบมาดื่มแบบไม่ต้องใช้หลอด
พอดีมีลุงนวย(อายุ ๖๖ ปี ซึ่งภรรยาของแกตายแล้ว)อยู่ฝั่งตรงข้ามบ้านน้า มาเที่ยวที่บ้านพี่เขยเดินข้ามถนนมา ผมจึงร้องแซวออกไปว่า “วันนี้ไปแอ่วหากิ๊กตี่ไหนเหลาะ กะว่าบะเด่วมีโทรศัพท์แล้วเขาบ่อแอ่วหากั๋นเล่าก้า” ลุงนวยเข้ามาหาซื้อไฟแช็คจุดบุหรี่เสร็จแล้วก็กล่าวว่า “บะเด่วหนาหนาน ต้องฮ้องเพลงคนขวานบิ่นละลุงงะ” แล้วลุงนวยก็ร้องเพลงเล่นว่า “มาเจอไม้งามเมื่อยามขวานบิ่น ศรรักเหมือนปักลงหิน ขวานมันบิ่นหมดสิ้นความคม” แล้วก็หยุดพูดว่า “อันนี้บ่อเต่าใด ไอ้ต๋อนตี่ฮ้องว่า ...ความสวยเนื้อทอง คนจองถึงที่ รอดอกไม้จากเศรษฐี ส่วนตัวพี่รอดอกไม้จัน...นี่ก่า แหมเน้าะหนาน ทำใจ๋บ่อไขได้หยะ” ทำให้ผมอดหัวเราะไม่ได้ อะอะอะ
ช่วงนี้อาหนิดเดินเข้ามาสมทบอีกคนก็พูดว่า “น้านนนักร้องเก่า ตะก่อนหันขึ้นเวทีฮ้องงานอะหยังเกาะ สองคนกับไผหนะ” ลุงนวยก็บอกว่า “จ่างมันเต๊อะ จะไปอู้ถึงมันแถม อายเขา” แล้วก็คุยหยอกล้อเล่นหัวกันเป็นที่สนุกสนาน
ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะเข้าไปหาฟังเพลงนี้จากยูทูบแต่ก็ต้องผิดหวังนิดหน่อย เพราะเพลงนี้หาฟังยากและมีเพลงที่ทำดนตรีใหม่มาแทนอยู่หนึ่งเพลง ดังนี้
(ขอบคุณคุณ preecha charนen ที่นำมาขึ้นมากครับ)
ฟังแล้วก็หันมามองตัวเองว่า หรือว่าเราเองก็ขวานบิ่นเหมือนกันวะนี่...
ความเห็น (2)
อ่านภาษาเมืองพี่หนานม่วน ;)…
ขอบคุณครับอาจารย์