๒๐/๐๘/๕๖
อนุทิน ๕.
“เงินผู้สูงอายุ”
เช้านี้ผู้สูงอายุหญิงหลายคนเดินผ่านหน้าบ้าน มีท่านหนึ่งตะโกนถามผมว่า “ข้าวเจ้ากับหยังหนาน” ผมตอบ “ยังบ่อได้กิ๋นเตื่อเลย บ่อหู้แม่เฒ่ายะหยังกิ๋น เปิ้ลห่ออะหยังมาหื้อกะบ่อหู้” ผมถามกลับ “ไปตังใดกั๋นเป้นเส้นเป็นสายเนี่ย?” ท่านตอบ “ไปเอาตังค์” แล้วก็เดินผ่านเลยไป ผมก็มาบ่นต่อกับ “ลุงทราม” ลูกค้าที่มาเติมเงินโทรศัพท์ซึ่งอยู่ในร้านว่า “แหม่...วันนี้เงินเดือนผู้สูงอายุออกเหนาะ ๖๐ ปี๋ เขามีเงินเดือนกิ๋นกั๋นทุกคนหนาเนี่ย” ลุงทรามว่า “ไอ้เฮานี่ก่ะ บ่อหู้จะได้กิ๋นจ๊ะเขาก่อ ทุกวันนี่ชีวิตเฮามีแต่ความเสี่ยง ตึงเตียวตางละกะของกิ๋น” ผมรับและเห็นด้วย “อาหารก๋านกิ๋นของเฮาตึงวันนี้มีแต่สารพิษ แม้นแต่เข้า(ข้าว)กิ๋นกะยังมีสารพิษ” ผมรับ “อู้แหมกะถูกแหมละเหนาะ โรคภัยมันกะมากับอาหารนี่ละ” และก็คุยกันเรื่องการเติมเงินโทรศัพท์และอื่น ๆ อีกพักใหญ่ก็ขอตัวกลับ(มารยาทดีมาก)
พอเขากลับไปแล้วผมต้องกลับมานึกทบทวนคำของแม่ที่ได้มีโอกาสพูดคุยกันเมื่อวานนี้ แม่บอกว่าผู้สูงอายุในปัจจุบัน ถ้าอายุ ๖๐ ปีก็จะได้รับเงินจากรัฐ ๖๐๐ บาท ถ้าอายุ ๗๐ ปีก็จะได้รับ ๗๐๐ บาท ถ้าอายุ ๘๐ ปีก็จะได้รับ ๘๐๐ บาทถ้าอายุ ๙๐ ปีขึ้นไป จะได้รับ ๑,๐๐๐บาท จริงเท็จอย่างไรไม่แน่ใจ และท่านก็บอกต่อว่า ส.ส.อุตรดิตถ์ท่านหนึ่งกำลังพยายามขอปรับเงินของผู้สูงอายุและเงินผู้พิการให้ได้รับมากขึ้นกว่านี้ รู้สึกว่ารัฐบาลสมัยนี้ “ร่ำรวย” กันจริงเลย หาเงิน(แบบไม่กู้)ไม่เก่ง แต่ใช้เงินกันเก่งจริงเลย ผมเป็นพ่อค้ารู้สึกเสียดายเงินที่ได้จากการเก็บภาษีจากประชาชนมากเหลือเกิน(กว่าจะได้ถึงล้าน) ทำไมไม่รู้จักประหยัด พอเพียง รักษาความอดอยากกันไว้บ้างนะ...เฮ้อ...
ไม่มีความเห็น