อนุทิน 128054

พระพุทธเจ้าท่านให้เราทุก ๆ คนให้มีสติสัมปชัญญะ ให้ใจอยู่กับเนื้อกับตัว ส่วนใหญ่น่ะเราไม่ค่อยมีสติสัมปชัญญะ ใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว ไม่เป็นตัวของตัวเอง ถูกกิเลสมันครอบงำถูกกิเลสมันกดดันให้กระทำการต่าง ๆ โดยไม่เหมาะไม่ควรน่ะ “ไม่มีเรื่องก็พากันไปทำเรื่อง ไม่มีปัญหาก็พากันไปทำปัญหา” 

แรงเหวี่ยงของกิเลสหรือความอยากของเรานี้... มันกดดันให้สัตว์โลกทั้งหลายพากัน   ทำบาปทำกรรมโดยไม่รู้สึกตัวเอง เลยคิดว่าการกระทำอย่างนี้เป็นเรื่องถูกต้อง เป็นเรื่องธรรมดา เพราะประชาชนคนส่วนใหญ่ยอมรับ ยอมรับในการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ยอมรับในอาชีพที่เอาความสุขจากความทุกข์ของคนอื่น ยอมรับในการบริโภควัตถุ ข้าวของเงินทอง สิ่งอำนวยความสะดวกสบาย เพราะว่าทุกคนน่ะมันทำเหมือนกันคล้าย ๆ กัน พระพุทธเจ้าท่านเมตตาบอกเราว่า “เราทำไม่ถูกต้องนะ...!” 

ให้พากันมามีสติสัมปชัญญะให้ดี ๆ ให้สมบูรณ์ เพราะความสุขความสงบความดับทุกข์มันอยู่ที่ใจของเราไม่ถูกกิเลสคือความอยากมาครอบงำแล้วให้ทำตาม “คนเราน่ะถ้ากายมันอยู่นี่แต่ใจมันไปคิดเรื่องอื่นนั้นน่ะ มันไม่มีความสุขมันไม่มีความสงบนะ...”

ทุกท่านทุกคนน่ะ พระพุทธเจ้าท่านให้เราพัฒนาจิตใจของตัวเอง พยายามแก้ปัญหาที่จิตที่ใจของตัวเองให้ได้ 

เราทุก ๆ คนมาเอาหน้าที่เอาการงาน เอาข้อวัตรปฏิบัตินี้เพื่อมาประพฤติปฏิบัติธรรม มาเจริญสติสัมปชัญญะ ให้สติสัมปชัญญะเราสมบูรณ์ “ใจส่งออกน่ะคือใจที่เป็นทุกข์นะ...” เมื่อเราส่งออกมาก ๆ น่ะ ออกซิเจนในสมองเรามันก็ไม่สมบูรณ์ เราก็ไม่สามารถที่ควบคุมตัวเองได้น่ะ