ไปเจอสมบัติเข้าอีกกรุ...ของยายเชื้อ
นั่งอ่านไปอ่านไป...และนึกตาม คนสมัยก่อนโน้นนนนนนนนนน...ทำได้ยังไง ?
เด็ก ๆ ได้แต่อ่านเป็นเสียงนกเสียงกาจริง ๆ
ขอยกสักตัวอย่าง จากกาพย์เห่ชมผลไม้ ของ ร.๒
น้อยหน่านำเมล็ดออก ปล้อนเปลือกปอกเป็นอัศจรรย์
มือใครไหนจักทัน เทียบเทียมที่ฝีมือนาง
....................
ปกติแค่เปลือกน้อยหน่ากว่าจะได้กินก็เละแล้ว นี่นำเมล็ดออกยังไง สงสัย ๆ จะเหมือนเงาะ มะปราง ลิ้นจี่ไหม ที่ใช้มีดแหลม ๆ คว้านเมล็ดออก
เคยอ่านหนังสือของ มล.เนื่อง ที่เล่าถึงเรื่องชีวิตในวัง คงต้องไปรื้อมาหาอ่านกันอีกครั้ง เผื่อจะมีเรื่องเล่าน้อยหน่านี้ด้วย
รู้สึกถึงตอนยายเรียกมาอ่านหนังสือให้ฟังอีกครั้ง เฮ้อ !!! ...วนิดา ได้คันตากะน้ำมูกย้อยอีกหน
ลังหนังสือโดเรมอนที่วนิดาสะสมมาทีละเล่มตั้งแต่ ม.ต้น ตอนนี้แม่จำเริญไปหมดเรียบร้อย รู้สึกเสียดาย คอห้อยไปหลายเพลา แต่กรุนี้เหลือรอดตาป้าเรียมไปได้..... กลับมาดีใจระดับ ๑๐
วันขี้เกียจมาถึงเมื่อไร จะรีบซ่อมสมบัติยายทันที เตรียมตัวนอนไขว้ห้างอ่านหนังสือ...
(@^__________^@)
โห…..ซะเห็นภาพ นอนไขว่ห้าง อิ อิ
ค่ะ ทพญ.ธิรัมภา .... ชีวิตจะดูรื่นรมย์มากหากมีพี่...หะเมียว ขนปุย ๆ มานอนข้าง ๆ ด้วย
(@^____________^@)