อนุทิน 127831

วันนี้เป็นวันที่รู้สึกหดหู่ใจบอกไม่ถูก อยากมีเพื่อนที่เข้าใจ อยากมีเพื่อนฟังความสับสนในใจ แต่ไม่มีใคร ก็เลยต้องพูดคุยคนเดียว

การพูดคุยคนเดียวก็ดีเหมือนกัน พูดแล้วก็ไม่ต้องจดจำ ไม่มีใครแอบไปพูดต่อ เพราะบางครั้งเรื่องที่คิดที่สนทนามันผ่านไป ถ้ามีคนได้ยิน มีคนช่างจดจำนำไปพูดต่อมันก็ไม่จบ ดังนั้นการพูดคนเดียวจะช่วยผ่อนคลายและมีการจบที่สงบ สันติ ไม่ไปทำให้ใครเดือดร้อนหรือไปกระทบกระทั่งใคร ดังนั้นยามเหงา ว้าเหว่ ขาดที่พึ่งพูดคนเดียวเถอะค่ะจะพูดในใจหรือพูดดังๆ หรือพร่ำพรรณนาแบบนี้แหละปลอดภัย

[Wasawat Deemarn]

ลองพร่ำรำพันใน “บันทึก” ส่วนตัวสิครับ จะสบายใจขึ้น แถมยังได้ใคร่ครวญอีกหลายรอบเลย ;)…

[saowalakying]

เดี๋ยวใครอ่านบันทึกส่วนตัวก็จะเป็นปัญหาอีก เพราะบางทีคนพร่ำรำพันลืมไปแล้วแต่คนมาอ่านคิดว่ายังเป็นอยู่  

[saowalakying]

วันนี้มีความสุขขึ้น ปัญหาแม้ยังไม่ได้รับการแก้ไข แต่ใจเราพร้อมที่จะรับเหตุการณ์ทุกสิ่ง

แม้จะเป็นสิ่งไม่ดีต่อตัวเรา แต่ถ้าเป็นสิ่งดีต่องาน เราก็รู้สึกเป็นสุขใจ ขอให้การแก้ปัญหา

ทำให้คนอื่นที่ทุกข์ใจเป็นสุขได้บ้าง แม้เราต้องเสียบางสิ่งก็คุ้มกันค่ะ รู้สึกดีขึ้นจริงๆวันนี้

[saowalakying]

คนอื่นคิดไม่เหมือนเราคิด บางคนเปราะบางในบางเรื่อง ต้องเข้าใจคน เอาใจเขามาใส่ใจเรา

แล้วความทุกข์ใจเราจะเบาบางลงได้ เพราะเราเข้าใจเขา ไม่ต้องให้ใครมาเข้าใจเราในทันที

แต่สักวันเค้าจะเข้าใจในสิ่งที่เรายอม การชนะไม่จำเป็นต้องชนะด้วยคำพูด แต่การชนะใจนั้น

ส่วนใหญ่ได้มาด้วยการยอมเป็นผู้แพ้ ยอมเป็นผู้ผิดทั้งที่ไม่ได้ผิด แต่การถือว่าคนอื่นดีกว่าเรานั้น

เป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่จริงๆ ใครทำได้ถึงจะเรียกว่าการถ่อมใจค่ะ พระเยซูทรงตรัสว่า"เรามาเพื่อ

รับใช้ ไม่ได้มาเพื่อให้ใครรับใช้เรา ดังนั้น "I am here to serve, not to be served"