อนุทิน 127509

"..หวานวาจา.."

หวานสิ่งอื่นดาษดื่นหวานปานผาณิต
ฤาเท่าฤทธิ์พจมานที่หวานหอม
ถึงทะเลาะก่อวิวาทขาดยินยอม
ยังออมชอมเพราะวาจาที่น่าฟัง

จะตัดใจไมตรีมีในโลก
ให้วิโยคขาดดิ้นสิ้นความหลัง
ก็จงกล่าววจีที่น่าชัง
ให้กระทบกระทั่งทุกครั้งไป

จะสั่งสอนป้อนเขาต้องเข้าหลัก
ต้องดีงามด้วยความรักใช่ผลักไส
จงอย่าเอาแต่คำพร่ำพิไร
มันไม่ได้ผลงามตามต้องการ

ต้องฉลาดโอวาทสอนสุนทรถ้อย
มีน้ำอ้อยเจือไปแล้วไขขาน
ควรเหมาะสมแก่เวลาอย่าให้นาน
พอประมาณพอสมควรกระบวนความ

ถึงเรื่องสอนจะดีไร้ที่ติ
แต่ไร้ปิยวาจาพาเหยียดหยาม
ดูดั่งเหมือนที่กล่าวนั้นมันเลวทราม
เรื่องดีงามกลับกลายเป็นร้ายไป
๒๐.๔๔ น. : ๓๐ ก.ค. ๕๖