อนุทิน 127422

4 ส.ค. 2556
(อนุทิน๑๑๑)

• วันที่ ๓ ต่อวันที่ ๔ กลับมานอนตอนตีหนึ่งครึ่ง ทำการกรอกน้ำผึ้งอยู่ที่ตึก ๔๐ กว่าขวด เนื่องจากไม่มีสต๊อกสะสม และมีออร์เดอร์เข้ามา
• เช้าตื่นตี ๕ กว่าๆ ไปส่งลูกชายที่สาธิตมน.
• กลับมาไม่มีที่จอดรถเลยไปตรวจผึ้งให้น้ำหวาน..กลับมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปเป็นวิทยากรประจำฐานการเลี้ยงผึ้ง...นิสิตปี ๑ กลุ่มแรกมา ๑๑ คน มาตอน ๙ โมง ๕ นาที และควรเลิก ๙.๓๕ น. แต่พี่เลี้ยงต่อให้ไปเลิกใกล้ ๆ ๑๐ โมง เพราะช่วงนี้เป็นเบรก...ได้สอนพวกที่เป็นความรู้พื้นฐาน โดยการตั้งคำถามให้ตอบ ตอนแรกชี้ให้เห็นระบบการเรียนการสอนของไทย ที่เคยเขียนไว้ที่บันทึกเหล่านี้ "เราควรสนใจคำตอบหรือวิธีคิดมากกว่ากัน", "การเรียนการสอนของไทย มุ่งเน้น "คำตอบ" เป็นสำคัญ มากกว่าการมุ่งเน้น "วิธีคิด" เป็นสำคัญ" 
• นิสิตอาจจะงงๆ นิดหน่อยที่มาเรียนเรื่องผึ้ง แต่ต้องมาพบคำถามแบบนี้.. หลังจากนั้นก็สอนให้รู้ว่าเราพ่นควันผึ้งไปเพื่อจุดประสงค์อะไรกันแน่..ลองค้นบันทึกเก่าๆ แล้วหาไม่เจอ..เขียนใหม่ก็ได้....เอาไว้เขียนบันทึกแล้วจะทำ Link ให้ครับ...เจอแล้วครับ "ขุมความรู้ : ทำไมผึ้งเลี้ยงจึงไม่ (ค่อย) ดุ/ความลับของน้องผึ้ง-อยู่ข้อ ๔ นะครับ"
• อีกกลุ่มหนึ่ง...ตอน ๑๐ โมง กลุ่มนี้มีเหลือแค่ ๗ คน ที่เหลือป่วยไป ๔ คน..กลุ่มนี้ผมลองให้คนที่เสียงดังที่สุด..ให้ตะโกนคำว่า "หยุด" แล้วผึ้งจะหยุด..ลองถามนิสิตว่า จริงหรือไม่ที่บอกผึ้งให้หยุดแล้วผึ้งหยุด..คำตอบ คือเชื่อครึ้งหนึ่งไม่เชื่อครึ่งหนึ่ง
• ผมเลยลองให้นิสิตที่คิดว่าเสียงดังลองตะโกนใส่ผึ้งที่ผมยกคอนขึ้นมาใกล้ๆ เขา ผลปรากฎว่า ผึ้งหยุดประมาณ ครึ่งวินาที..
• ตอนบ่ายโมง พิเชษฐ์ กิตติคุณ (แต่งงานกับแจง มีลูกชาย ๒ คน คนโตอายุเกือบ ๖ ขวบ) รุ่นพี่ที่ผมเคยเป็นที่ปรึกษาเขา เข้าเรียนปี ๔๐ จบปีการศึกษา ๔๔ (รุ่นนี้มี ๖๐ คน ผมเป็นที่ปรึกษาทั้งหมด)เขามาซื้อน้ำผึ้งสาบเสือไปทำสบู่ และผมก็สั่งสบู่เขา ๑๐๐ ก้อน ขนาด ๗๐ กรัม เพื่อขายในสัปดาห์วิทยาศาสตร์..คุยกันหลายเรื่อง เขาไปตั้งบริษัทที่อุทยานวิทยาศาสตร์ ในมน.