| อนุทิน ... ๔๖๙๒ |
"สะเทือน"
ระหว่างการคุมสอบนักศึกษาปริญญาโท รัฐศาสตร์ฯ
คำถามที่ผุดขึ้นในใจในระหว่างการสอดส่ายสายตาตรวจตราตามหน้าที่
"พวกเขามาเรียนทำไม"
ถามเองแล้วคาดคะเคคำตอบว่า
"คงเพราะความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน การปรับเปลี่ยนสายงาน
อันนำมาซึ่งความเป็นอยู่ของครอบครัวที่ดีขึ้นกระมัง"
ส่วนใหญ่เป็นนายร้อยตำรวจ ดาบตำรวจ หรือแม้กระทั่งคนทำงานองค์กรปกครองท้องถิ่น
หลายคนทำข้อสอบด้วยความมุ่งมั่น แต่หลายคนทำไปเพียงแค่ให้มันผ่านไปวัน ๆ
เหมือนให้ได้ชื่อว่า เราเรียนสูงถึงปริญญาโทเชียวนะ แต่ความรู้อันทรงปัญญานั้น มิทราบ
มาตรฐานของมหาวิทยาลัยที่ใคร ๆ พูดกัน อาจจะดูมีผลทำให้คนมาเรียนรู้สึกว่า "ง่าย" หรือ "ยาก"
แต่ไ่ม่มีใครเคยว่า มาเรียนแล้วจะไ้ด้ความรู้เอาไปใช้มาก หรือ น้อย
มีคนพยายามใช้วิธีประกันคุณภาพเข้ามาจับด้วยตัวบ่งชี้เป็นล้านเป็นแสน
แ้ล้วก็ตั้งสมมติฐานว่า หากทำได้ตามนี้ เรียกว่า มีมาตรฐาน
ทั้ง ๆ ที่บางทีมาตรฐานนั้น เพียงแค่สัมผัสก็รู้คำตอบได้แล้ว
ดังนั้น หากใครมาบอกเราว่า จบปริญญาตรีที่โน้น ปริญญาโทที่นี่ ปริญญาเอกที่นั่น
สถาบันไ่ม่เกี่ยว เกี่ยวกับตัวของบัณฑิตเองนั่นแหละว่า
ได้อะไรมาบ้าง นอกจากกระดาษรับรองฐานะการเรียนจบ ;)...
ไม่มีความเห็น