อนุทิน 127292
พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..
เขียนเมื่อ“..พระคุณแม่..”
๏ พระคุณอื่นหมื่นแสนไม่แม้นแม่
รักอื่นใดไหนจะแท้เท่าแม่ฉัน
ผูกสมัครรักสนิทนิจนิรันดร์
ไม่มีวันจืดจางจนวางวาย
๏ แม่เป็นพระเป็นพรหมอบรมลูก
รู้ผิดถูกดีงามตามมุ่งหมาย
แม่คือครูผู้ให้ทั้งใจกาย
แม่ยังคล้ายเทวารักษาเรา
๏ แม่คือคนพิเศษสำหรับบุตร
แม่สูงสุดคนอื่นใครไหนเทียมเท่า
เมื่อแม่โกรธก็รู้จักความหนักเบา
แม่ขัดเกลานิสัยลูกปลูกฝังดี
๏ เสียสิ่งอื่นหมื่นแสนในแดนโลก
ไม่เศร้าโศกเหมือนมารดรม้วยมรณ์หนี
เพื่อนอื่นใดในพื้นปฐพี
ไม่เมตตาปรานีเหมือนมารดร
๏ พระคุณแม่เลิศหลายบรรยายยาก
ท่านว่ามากเปรียบเป็นเช่นสิงขร
อุปมาแม้กระทั่งดั่งสาคร
ทิฆัมพรพสุธาน่าเปรียบปาน
๏ ยามลูกทุกข์แม่ก็ทุกข์เป็นร้อยเท่า
ยามลูกเศร้าแม่ก็โศกมหาศาล
ยามลูกสุขแม่ก็แสนจะเบิกบาน
ยามดวงมานได้ดีแม่ปรีดา
๏ แม่คือครูปูชนีย์ที่ประเสริฐ
ผู้กำเนิดชีวะโอรสา
เสียสละเลือดเนื้อเพื่อลูกยา
ปรารถนามีลูกจิตผูกพัน
๏ ทนอุ้มท้องประคองครรภ์ถึงวันคลอด
จนลูกรอดปลอดภัยได้ชมขวัญ
เฝ้าถนอมกล่อมเห่ดุจเทวัญ
หวังลูกนั้นเติบใหญ่ในสังคม
๏ ฉะนี้ควรกตัญญูรู้คุณแม่
ด้วยดูแลกายใจให้เหมาะสม
อย่าให้แม่หม่นหมองต้องตรอมตรม
แม่คือพรหมคือพระประจำใจ ฯ
๒๒.๔๕ น. : ๓๑ ก.ค. ๕๖
(กลอนบทนี้แต่งให้คุณครูที่โรงเรียน เพื่อใช้เป็นบทขับเสภาในวันแม่)
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น