อนุทิน 126660
krutoiting
เขียนเมื่อเตียงนี้ใครไม่รู้เหลือบตาอ้อน
เตียงนั้นวอนช่วยทีขมีขมัน
เตียงก่อนนั้นร้องบอกไม่จีรัง
เตียงนี้ยังหายใจระรินทรวง
โน่นก็เจ็บเจ็บก็ผ่าแก้ให้หาย
นี่ก็สายรุงรังโยงได้ที่
โน่นไกลตาแต่ผูกโยงพ้นปฐพี
นั่นไม่มีญาติมา หาสักวัน
คนนี้มาตีสนิทกระมิดกระมี๊
แล้วสะกิดบอกว่าหนูตั้งท้อง
เอาอีกแล้วเกิดเจ็บเป็นอาทร
ไม่สังวรเกิดผิดที่ผิดเวลา
ครูนะครูใจร้ายไม่หาเหตุ
ได้แต่เสกคำอุจจาดกรอกใส่หู
เสียไปแล้วพลาดไปแล้วไม่อาจคืน
ที่ยังยืนอยู่นิ่งใช่เพียงเธอ
เจ้าตัวน้อยฟังเสียงครูบ่นว่าแม่
มันกระแด่วกระเดือก เสือกกระสน
แม่มันไหนจะไหวจะทานทน
แหวะอ๊วกล้นพ้นตัวสู่ครู..ตัวดี
555
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น