อนุทิน 126606
วราภรณ์
เขียนเมื่อ- ช่วงเช้าขณะที่ฉันคุมสอบกลางภาคนักเรียนชั้น ม.๓/๖ อยู่ ๆ เจ้าต่อหัวเสือก็บินร่อน
วนไปวนมาบริเวณเพดานห้อง - เด็ก ๆ มองด้วยสายตาหวาดเสียวเพราะเจ้าต่อเริ่มร่อนลงต่ำ
- ฉันเองรู้สึกกังวลไม่น้อยเกรงว่ามันจะไปต่อยเด็ก มันบินไปบินมาสักพักฉันก็ได้ยินเสียงดัง โป๊ะ ! มองไปอีกทีมันบินร่อนไปที่ใบพัดของพัดลมและตกลงมาตายอย่างง่ายดาย....ฉันอดสงสารไม่ได้
- ชีวิตสัตว์เดรัจฉานเกิดมาใช้กรรมกี่ภพกี่ชาติจึงจะได้เกิดมาเป็นคนช่างน่าเวทนายิ่งนัก
แต่ผู้ที่น่าเวทนากว่าก็คือผู้ที่มีโอกาสเกิดเป็นคนแต่ไม่รู้จักประกอบกรรมดีเพื่อสร้างบารมีให้ชีวิต
โมฆบุรุษจริง ๆ
ธรรมทิพย์
๑๘ กรกฎาคม ๒๕๕๖
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น