| อนุทิน ... ๔๕๕๐ |
"ครู"
ถึงจะได้เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยกับเค้าคนหนึ่งในประเทศนี้
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราเก่งที่สุด สุดยอดที่สุดในวิชาชีพของตัวเอง
"ครู" ที่สอนเด็กน้อย ๆ วัยรุ่นตอนต้น ระดับอนุบาล ประถม มัธยม
ก็ยิ่งไม่ใช่ความฝันและความต้องการที่อยากจะทำเลย
เนื่องจากประเมินตัวเองว่า ไม่สามารถพูดคุัยกับเด็กเล็ก ๆ รู้เรื่อง
แต่เด็กโต ๆ แล้ว มีความคิดอยู่บ้างนั้นพอเอาอยู่
ถึงไม่อยากเป็น "ครู" แต่เมื่อได้เป็นแล้วในระดับมหาวิทยาลัย
กลับรู้สึกรักและ "ใช่เลย" ตรงกับจริตของตัวเองทุกอย่าง
ยิ่งเห็นพวกครูที่เรียนครูมาโดยตรงกว่าเรา
(เราฝึกงาน เขาฝึกสอน)
ยิ่งทำให้รู้ว่า คนเป็นครูด้วยหัวใจจริง ๆ ไม่ได้มาจากพื้นฐานการฝึกนั้น
แต่หากมาจาก "หัวใจ" ของตัวเองว่า เป็นครูที่ดีเขาต้องทำยังไง
ยิ่งเรียนสูง ยิ่งเห็นแก่ตัว ยิ่งเรียกร้อง ยิ่งอยากได้มากกว่าที่เป็น
โดยที่ไม่เคยคิดให้ "ลูกศิษย์" หรือ "องค์กร" ก่อนตัวเอง
เงินเดือน เงินประจำตำแหน่ง วิทยฐานะ กลายเป็นสิ่งที่ต้องการสูงสุด
ทั้ง ๆ ที่ตายไปก็เอาไปไม่ได้ แต่มักจะอ้างว่า เพื่อครอบครัวของตัวเองก่อน
โลกไม่ได้มีแง่ร้ายที่เห็น แต่ที่เป็นอยู่ มันก็เป็นแบบนี้
เราไม่สามารถไปบอกให้ "ครูผู้สูงศักดิ์" เป็นครูที่ดีให้ได้
แต่เราควรทำตัวเองให้เป็น "ครูดี" ได้ก่อน
มิใช่หรือ ;)...
ขอบคุณมากครับ ท่าน ผอ. ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ ·;)...