อนุทิน 12616

มนุษย์เราเกิดมามีต้นทุนการเกิดมาเหมือนกัน นั่นก็คือ กรรม ... ซึ่งกรรมนี้มีความเชื่อมโยงเราสัมพันธ์กับสิ่งต่างๆ (พึ่งเข้าใจว่านี่คือ ดำรงอยู่ภายใต้กฏอิทัปปัจจยตัง) ขณะที่ดำรงอยู่ เรายังคงอยู่ภายใต้กรรมเก่านั้นด้วย ขณะเดียวกันเรายังมีการสร้างกรรมใหม่อยู่ตลอดเวลาทุกๆ เสี้ยววินาทีเช่นเดียวกัน ดังนั้น ขณะที่สร้างกรรมใหม่นี้ซึ่งอาจจะเป็นทั้งกรรมดีหรือกรรมชั่วก็ได้ เราจะได้รับผลจากการสร้างนั้น หรืออาจจะยังไม่ได้รับผลก็ได้ ขึ้นอยู่กับว่าความสั่งสมเรานั้นมีมากพอแสดงผลออกมาหรือยัง แล้วทำไมตอนนี้เราถึงยังไม่เห็นผลนั้น นั่นอาจเป็นเพราะต้นทุนที่เรามีติดตัวมามันมากมันถึงยังแสดงผลอยู่ และการสั่งสมใหม่ยังน้อยอยู่ไม่พอที่จะแสดงผล แต่สองอันนี้ไม่สามารถหักล้างกลบหนี้กันได้ แต่การสั่งสมใหม่นี้ทำให้มีกำไรพอที่จะนำพาไปสู่สภาวะที่ดีกว่า...หรือแย่กว่าก็ได้ขึ้นอยู่กับว่ากรรมที่เราสั่งสมนั้น คือ กรรมดีหรือกรรมชั่ว...

ข้าพเจ้าจึงรู้สึกกลัวการสั่งสมกรรมชั่วเหลือเกิน เพราะเกรงว่าอาจมีลมหายใจเหลืออยู่น้อยที่จะสั่งสมกรรมดีไว้ได้เยอะๆ (หลวงตาสอนว่าการอยากทำกรรมดีมากๆ นั้นไม่ใช่กิเลส-ความโลภ)

การสั่งสมกรรมดี จึงต้องรีบเร่ง และไม่ทุกข์ท้อในการสร้าง หากแต่มีใจมุ่งเร่งเพียรสร้างกรรมดีนั้นต่อไป อย่าได้แวะพักระหว่างทางเลย...