| อนุทิน ... ๔๔๔๙ |
"กว่ารู้ค่า"
...
เพียงสักวันฉันหายไปจากโลก
อย่าแกล้งโศกโศกาน้ำตาไหล
ตอนฉันอยู่เธอไม่รู้คุณค่าใจ
พอฉันไปจากเธอมาเผลอครวญ
กว่าจะเห็นคุณค่าเวลาจาก
ความตายพรากจากเราเฝ้าไห้หวน
ทีตอนมีชีวิตอยู่ไม่ทบทวน
กลับใช้ความแปรปรวนทำลายใจ
...
(คนเรานี่แปลก กว่าจะรู้ว่าเขามีค่าแค่ไหน ก็ต่อเมื่อตายจากกันไปแล้ว)
บ้านปลายดง ณ หางดอย, เชียงใหม่
๒๑ มิถุนายน ๒๕๕๖
ไม่มีความเห็น