อนุทิน 125447
คุณมะเดื่อ
เขียนเมื่อได้เวลาโรงเรียนเลิกแล้ว เสียงท่องอาขยานดังเจื้อยแจ้า เป็นอย่างนี้วันแล้ว วันเล่า
ปีแล้ว ปีเล่า แต่ละวัน แต่ละเดื่อนหมุนเวียนไป แล้วก็กลายเป็นปี เด็ก ๆ หลายต่อ
หลายรุ่น ที่บัดนี้ จูงลูก...(บางคนจูงหลาน ) กลับมาให้เราได้สอนอีก ชีวิตครู ต้อง
เป็นครูจนวันสุดท้ายของชีวิต ... วันนี้ ลูกสาว และบางคนที่ยังจำได้ว่าเป็นวันคล้าย
วันเกิดของคุณมะเดื่อ โทร.มา และ ส่งข้อความมาอวยพร แต่คำอวยพรไม่สำคัญ
เท่ากับ การที่ยังไม่ลืมกัน แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าใด ขอบคุณทุก ๆ คนที่ยังไม่ลืม
กัน
ความเห็น (4)
... เล่าเรื่อง ทำให้มองเห็นภาพเลย นะคะ ..... คิดถึงจ้า...
มันเป็นภาพชีวิต ที่เห็นอยู่ทุกวัน ทุกเดือน และทุกปีจ้ะพี่หมอเปิ้น 
ขอบคุณที่มาทักทายจ้ะ
คุณครูต้นแบบของเราเก่งจริง ๆ เลยค่ะ ขอชื่นชมน่ะค่ะ
ขอบคุณในกำลังใจจ้ะคุณครูหยิน 