เป็นเวลาสามอาทิตย์ที่ผมได้เจอเขา เราไม่สนิท เป็นเพียงคนแปลกหน้าที่มาเจอกัน ไม่สิ ผมต่างหากที่เลือกที่เจอเขา สามอาทิตย์ที่เราอยู่ด้วยกัน เขาได้เล่าเรื่องราวชีวิตของเขาให้ฟัง มันช่างเป็นเรื่องราวที่หนักหน่วง เหมือนพายุโหมกระหน่ำในคืนเดือนมืด ไร้แม้แต่แสงจันทร์ที่จะช่วยนำทาง ชีวิตรัก การเรียน เพื่อนฝูง ชีวิตที่หนักหน่วงเช่นนี้ทำให้เขาเลือกที่ปลีกวิเวกตัวเองออกจากสิ่งต่างๆ เขาไม่ไช่คนดีอย่างที่ผมคิด แต่กระนั้นก็เป็นคนที่ซื่อตรงต่อตัวเอง ไม่หลอกหลวง เขามักจะพูดแบบตรงๆ ไร้การเสแสร้ง และวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราเจอกัน ผมปิดปกหนังสือหน้าสุดท้ายลง เขายังอยู่ในหนังสือเล่มนี้ "เงาสีขาว"
ภาพไม่เกี่ยวกันเลย ห้าๆๆ
เงานี้ .. สีดำ ?