อนุทิน 124459

เราพยายามทำใจให้เหมือนพระพุทธเจ้านะ

พระพุทธเจ้าท่านสอนเราให้เรามีกายวาจาใจให้สงบ มีเศรษฐกิจพอเพียงเพียงพอนะ  ในหลวงของเราก็เหมือนกัน ท่านพาให้เราคิดอย่างนี้ อย่าพากันไปคิดเรื่องของคนอื่น  ให้ความอบอุ่น ให้ความรักความเมตตาด้วยการประพฤติการปฏิบัติธรรม โดยมีศีลมีธรรม  เป็นทางเดิน อยู่ในครอบครัวเราก็พากันประคับประคองอย่าพากันเอาแต่ใจตัวเอง มีทิฏฐิมานะ ปากจัดเจ้าอารมณ์ เป็นคนอารมณ์ร้อน เจ้าอารมณ์ ปากติดระเบิด

เราต้องมาแก้ไขที่ตัวเรา เพราะเรายังเป็นบุคคลอันตราย ปากก็ติดระเบิด กิริยามารยาทก็ติดระเบิด การกระทำต่าง ๆ มีแต่ติดระเบิดพกระเบิด ทำให้ตัวเองเดือดร้อน ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ต้องกลับมาหาเศรษฐกิจพอเพียงนะ

พระพุทธเจ้าท่านไม่ให้เราทะเยอทะยาน เห่อเหิม ลุ่มหลงในทรัพย์สมบัติ จะเป็นบ้าน เป็นรถยนต์ เป็นข้าวของเงินทองอะไรอย่างนี้ อย่าไปหลงอย่าไปตื่นเต้นนะ เดี๋ยวมันจะ  บั่นทอนความดี บั่นทอนบารมีของเรา

พยายามพัฒนาใจของเราให้มันสงบให้ได้ เดี๋ยวนี้เรากำลังวิ่งหาความสุขความดับทุกข์ทางด้านวัตถุกัน เราไม่ได้มาฝึกมาปฏิบัติทำให้จิตใจของเราสงบ

ครอบครัวไหนเศรษฐกิจไม่ดีน่ะทะเลาะกันทั้งบ้านเลย เพราะว่าจิตใจมันถูกเผา  เผาทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งลูกทั้งหลาน เพราะเราไม่รู้จักพากันยินดีในสิ่งที่มีอยู่ ไม่เป็นผู้รู้จักพอ  ของเรามันมีเท่านี้ ๆ น่ะ จะให้มันมีมากกว่านี้มันก็เป็นไปไม่ได้

จิตใจของเราต้องเป็นผู้ที่มีความสุข เป็นผู้ที่รู้จักพอ ฝึกให้ทาน ฝึกเสียสละ กลับมาพิจารณาตัวเองว่าตัวเองให้ทานอะไรบ้างเสียสละอะไรบ้าง

อย่างเราถึงเวลานอนเราไม่นอนอย่างนี้ ไปติดคอมพิวเตอร์ติดเกมส์เค้าเรียกว่า  “คนเห็นแก่ตัว คนไม่เสียสละ”

พวกเด็ก ๆ น่ะต้องพยายามฝืนจิตฝืนใจของตัวเองให้เป็นคนมีระเบียบมีวินัย

พวกใหญ่ ๆ พวกปัญญาชนก็เหมือนกันนะ มันพากันนอนดึก พากันตื่นสายก็เพราะอย่างนี้เอง มันต้องเสียสละ ต้องทำใจให้สงบ เราจะได้ดูแลตัวเองได้ ดูแลครอบครัวได้  เราจะได้ไม่ตกเป็นทาสของสิ่งเสพติดก็คือโทรศัพท์ คอมพิวเตอร์ โน๊ตบุ๊คพวกนี้แหละ

คนเรามันต้องฝึกตัวเอง ถ้าไม่ฝึกตัวเองไม่ปฏิบัติตัวเอง เราจะเอาเงินไปจ้างมันก็  ไม่เป็นหรอก เพราะความดีทุกคนต้องประพฤติปฏิบัติเอง มันต้องประพฤติปฏิบัติด้วยตัวเอง ควบคุมตัวเองเข้าหาธรรมะเข้าหาการประพฤติปฏิบัตธรรม