อนุทิน 124217

 วรรคทองของบล็อกเกอร์

''...กับความทุกข์ของพี่นักศึกษา

(และผมก็มีความทุกข์เพิ่มขึ้น)...กับความทุกข์ในความทุกข์ของพี่นักศึกษา..."

.......................

ผมและพี่นักศึกษา...ลงไปเยี่ยมบ้าน “ป้าลำดวน”

.....................

...ทุกๆ วัน...ป้าดวน...ต้องสวนปัสสาวะด้วยตนเอง...โดยการสอดท่อพลาสติกเข้าในรูปัสสาวะ

ทำทุกๆ 4 ชั่วโมง ..."

...ผมถามว่า...ทุกข์ทรมานไหม...กับชีวิตและความเจ็บป่วย?

ป้าดวนยิ้มและตอบอย่างไม่รีรอว่า “ไม่เคยท้อ พยายามทำอะไรด้วยตนเอง รบกวนคนอื่นน้อยที่สุด

ไม่อยากเป็นภาระของคนอื่น...ทำวันนี้ให้ดีที่สุด...มีความสุขที่ได้อยู่กับแม่...พี่ และลูกๆ

ความสุขคือเห็นทุกคนในบ้านมีความสุข...”

...................

....ผมกับพี่นักศึกษาลาป้าดวนกลับอนามัย

เมื่อนั่งบนรถ...ผมยิ้มให้พี่...พี่ยิ้มให้ผม

และเราต่างบอกความรู้สึกจากชีวิตป้าดวนว่า

“ชีวิตของเราขี้ปะติ๋วเลย เมื่อเทียบกับชีวิตของป้าดวล”

...................

จากบันทึก เมื่อทุกข์ท้อทรมาร...ให้กลับมามองผู้ป่วย.... โดย ทิมดาบ 7 วันที่แล้ว