อ่านบันทึกของคุณแสงแห่งความดี ที่อยากให้มีรางวัลยอดนักอ่านแล้ว เห็นว่าเป็น
ความคิดที่ดีมาก ๆ หันกลับมาถามตัวเองว่า เราเป็นนักอ่านแค่ไหน ก็ตอบตัวเองว่า
เป็นนักอ่านได้คนหนึ่งทีเดียว เพราะชอบอ่านมาตั้งแต่เด็ก ๆ บันทึกในโกทูโนของ
เพื่อน ๆ มากมายหลายบันทึกที่อ่านด้วยความสนใจ อ่านเพื่อเิพิ่มเติมเสริมความรู้
....แต่ต้องขอสารภาพตามตรงว่า....ด้วยวัยที่ล่วงเลยมามากแล้ว สังขารเสื่อมโทรม
ไปตามกาลเวลา....สายตา ก็ปรับโฟกัสไม่ถูกแล้ว.....หลายบันทึกเหลือเกินที่น่าสนใจ
มาก ๆๆๆๆๆๆๆ แต่ไม่สามารถอ่านได้จนจบ เพราะขนาดตัวอักษรและช่วงบรรทัดไม่
เอื้ออำนวยให้เพ่งพินิจจนอ่านได้จบบันทึก....ทำให้เป็นอุปสรรคสำหรับนักอ่านอย่าง
" คุณมะเดื่อ " เหลือเกิน ( และเชื่อว่า....เพื่อน ๆ อีกหลายคน คงเจอปัญหาเดียวกัน
กับคุณมะเดื่อน่ะแหละ)
ไม่อยากเชื่อว่าคุณมะเดื่อจะบอกว่า มีวัยล่วงเลยมามากแล้ว สังขารเสื่อมโทรมไปตามกาลเวลา...เพราะสัญลักษณ์คือนกที่กางปีกเหินบนท้องฟ้ากว้าง แสดงถึงวัยที่กำลังท่องโลกกว้าง เข้มแข็ง มากประสบการณ์ ....
อายุไม่มากได้ไงจ๊ะ ก็กึ่ง ๆ ศตวรรษแล้วอ่ะนะ อ ิอิ