อนุทิน 123279

ตั้งแต่วันนั้น....ผมยังฝันอยู่เสมอๆ...เรื่อยๆ เป็นประจำ

เป็นความฝันที่ดีและแสนสนุก...จนบางครั้งไม่อยากให้ฝันมันหลุดลอยไป...

เมื่อคืน...ผมฝันว่า...ได้ไปเล่นน้ำที่คลองข้างบ้านกับเตี่ย...และพี่ๆ น้องๆ

ได้กระโดดโลดเต้น...ต่อสู้เหมือนหนังจีนกำลังภายใน

ที่ชอบ "กระบี่ไร้เทียมทาน"

สนุกมันครับ...

ยังคิดถึงความสอนของเตี่ยว่า..."กระบี่อยู่ที่ใจ"...

คิดถึงเตี่ยเสมอๆ...กับสิ่งต่างๆ ที่รายรอบตัวให้จดจำ

ยากจะลบลืมได้จริงๆ...

แม้เตี่ยจะจากไปแล้ว...

เตี่ยห่วงทิมดาบมาก เพราะตอนนั้น...ทิมดาบยังลูกผีลูกคนอยู่

ตอนนี้...ทิมดาบมีชีวิตเหมือนเด็กๆ คนอื่นๆ บนโลก

เขาไม่ตาบอดนะเตี่ย

วิ่งได้...กระโดดได้...เรียนหนังสือพอไปได้...พูดได้...ร้องเพลงได้...และสามารถเล่นดนตรีได้

ส่งข่าวดีให้เตี่ยบนฟ้านะครับ

[on time]

ใกล้เป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์แล้วน้า..  สำเนาถูกต้องกับคุณยายด้วยค่ะ   

[on time]

ปล.  อ่านบันทึกการทำงานแบบจิตสาธารณะของคุณหมอ ดิฉันนึกถึงหนังสือโอวาท4 ท่านเหลี่ยวฝาน ขอให้น้องทิมดาบ และคุณยาย มีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขตลอดไปนะคะ    

[ทิมดาบ]

ขอบพระคุณ คุณ (อาจารย์) on time มากครับ...

ผมอยากไปขอบคุณที่บันทึกของคุณนะครับ...แต่คุณไม่มีร่องรอยเลยครับ

ผมเคยอ่านข้อคิดเห็นของคุณในหลายๆ บันทึก และในหลายๆ ท่าน

ข้อคิดที่ตรงไปตรงมา...รู้สึกอย่างไง...ซื่อสัตย์กับใจตนเองก็เขียนอย่างนั้น

แต่ไม่ได้ทำให้ใครๆ เดือดร้อนเลยครับ...

มีหลายข้อคิดได้ครุ่นคิดและเรียนรู้ไปด้วย

อดคิดไม่ได้ถ้าคุณเขียนบันทึกคงน่าอ่านและได้ประโยชน์มากครับ

แต่เคารพในการตัดสินใจครับ

คุณอยู่ที่นี้แบบไหนก็ตาม...

แต่คุณมีความหมายเสมอนะครับ....ขอบพระคุณอีกครั้งครับ...

[on time]

ขอบพระคุณค่ะ คุณหมอ 

ที่จริงแล้วในการใช้ชีวิตประจำวันของดิฉัน ก็มีสิ่งที่ผิดพลาดบ้างโดยไม่ได้ตั้งใจไม่ได้เจตนา  ในการใช้ชีวิต เรามักซึมซับทุกสิ่ง ยิ่งใกล้ชิดกับอะไรก็จะกลายเป็นดูดซับสิ่งนั้นไปเลยไม่ใช่แค่ซึมซับ  กำลังใจและเจตนาที่ดีจึงเป็นเรื่องสำคัญมาก 

การเอาบทสวดมนต์มาไว้ใกล้ตัว เป็นวิธีแก้ปัญหาวิธีหนึ่งของดิฉันด้วยค่ะ  ขอเป็นกำลังใจให้คุณหมอจิตสาธารณะ ขอให้มีโชคดี มีสุขภาพแข็งแรงๆ  ตลอดไปนานๆ นะคะ