อนุทิน 123212
ถาวร
เขียนเมื่อวันนี้มีโอกาสได้เข้าร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องการเขียน การเขียนเพื่อการจัดการความรู้
ที่ห้องประชุมหอผู้ป่วย5จ.
วิทยากรคืออาจารย์เอก อาจารย์จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
นำบางส่วนมาบอกต่อค่ะ
เราสามารถเขียนเล่า ผู้ป่วย 1 คนสอนอะไรเรา ได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง ชีวิตสอนชีวิต เราอยู่กับความจริงของชีวิต
การเขียนเล่าเรื่องสามารถยกฉากใดฉากหนึ่งมาพูดได้เลย
ความงามอยู่ที่ฉากด้วย
มันอยู่รอบตัวบางครั้งเราลืมหยิบยกมา
การเขียนเป็นการสื่อสารเป็นตัวอักษรให้คนอื่นรับรู้ ถ้าเราพูดอย่างเดียวข้อมูลหาย
เป็นจดหมายเหตุ เพาะบ่ม ขัดเกลา เยียวยา เป็นศิลปะบำบัด
เป็นบันไดสู่นักปราชญ์ สุ จิ ปุ ลิ
การเขียนบทความ มีความนำ เนื้อเรื่อง ความจบ
ความนำ เป็นหน้าตาของเรื่อง เปิดฉากเรื่องราวให้เห็นเป็นมโนภาพ
เนื้อเรื่อง เป็นส่วนสำคัญของงานเขียน มองเห็น ความรู้ สาระ ความสมบูรณ์ ประเมินค่าจากเนื้อเรื่องของเรื่อง
มีแนวคิดหลัก แนวคิดรอง
ความจบ ไม่ใช่บทสรุป เปิดประเด็นใหม่ได้ เติมพลังให้คนอ่านประทับใจ หรือจบด้วยคำถามให้ผู้อ่านจุดประกายความคิด
เขียนแล้วต้องเกลา ต้องปรินส์มาแก้ไขก่อน
บรรยากาศผ่อนคลาย ได้หลักการและแรงบันดาลใจในการเขียน ได้กำลังใจ เสริมพลัง เติมไฟ เติมพลังชีวิต
ขอบคุณมากค่ะ
ความเห็น (5)
ขอบคุณค่ะอาจารย์อ.นุ
ขอบคุณค่ะคุณหนูรี
ว้าว !!!!! อ.เอกตัวเป็น ๆ
... เป็นจดหมายเหตุ เพาะบ่ม ขัดเกลา เยียวยา เป็นศิลปะบำบัด
ดีจัง ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ สาธุ
ขอบคุณค่ะคุณหมออ้อ 
เคยรู้จักอาจารย์ในBlog เห็นตัวจริงแล้วยิ่งชื่นชอบ ชื่นชมค่ะ ความสามารถสูง ทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่ายต่อการเข้าใจค่ะ
คุณหมอสบายดีนะคะ
ขอบคุณค่ะคุณTawandin
อาจารย์บอกด้วยค่ะว่าฝึกเขียนให้เป็นกิจวัตร เขียนบ่อยๆ ต่อเนื่อง ฝึกใจรับข้อวิจารณ์
การเขียน...เดินให้ช้าลง
อ่านมากๆเพื่อรู้มาก
ฟังมาแล้วก็พยายามอยู่ค่ะ