อนุทิน 122952
วราภรณ์
เขียนเมื่อฉันกลับมาสู่วิถีเดิมที่เคยอยู่อีกครั้ง
หลังจากอยู่บ้านนอกหนึ่งอาทิตย์ แดดโลมไล้จนผิวคล้ำแต่ก็ชุ่มฉ่ำใจกับไอดินกลิ่นฝน
ได้ปลูกต้นไผ่หลายต้น ยกร่องมันเทศหลายร่องเหนื่อยจนสายตัวแทบขาด
ทำให้รู้สึกเป็นหนี้บุญคุณเกษตรกรที่ปลูกพืชผักยิ่งนัก
ความเห็น (2)
รู้สึกดีจังเลยนะครับครู...การได้ทำสวนแล้วออกเหงื่อเนี่ย!!
ผมรับรู้ถึงความสุขที่ครูสัมผัสบนร่อยรอยของเหงื่อที่เปลื้อนอยู่บนใบหน้า
...
เป็นกำลังใจให้ครูนะครับ
ขอบพระคุณกำลังใจดี ๆ จากคุณแสงแห่งความดีค่ะ
ความสุขจากธรรมชาติมันสงบเย็น รื่นรมย์ใจยิ่งนักนะคะ