อนุทิน 122523

ในชีวิตของคนหลายๆคน  นานๆทีจึงจะโชคดีได้เจอคนที่ชอบใจ รู้ใจ  เวลาคุยด้วยมีแต่ความสุข อยากอยู่ด้วย คุยด้วยนาน อย่างนี้ถือว่าเป็นวาสนา

ผมกลับไปเมืองไปคราวที่แล้วไปเจอเจ๊คนหนึ่ง เจอกันครั้งสุดท้ายเมื่อสามสิบแปดปีก่อน  ตอนเจ๊เธอมาส่งผมมาอเมริกา  หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกันเลย

เจ๊ติดต่อผมเป็นครั้งสุดท้ายด้วยการส่งรูปแต่งงานของเจ๊มาให้ดูสองรูป  แล้วก็เงียบหายไป

เมื่อสามปีก่อนผมกลับเมืองไทย  ได้เบอร์โทรศัพท์เจ๊มา  เลยโทรไปคุยด้วย  เจ๊บอกว่า  เป็นข่าวดีที่สุดของปีนั้น  ที่ได้ข่าวจากผม

ก็ได้คุยกันทางโทรศัพท์  พอดีเจ๊จะไปปฏิบัติที่เชียงใหม่  เลยฝากลูกสาวไปปฏิบัติธรรมด้วย เจ๊ก็ได้ส่วนดูแลลูกสาวเป็นอย่างดี 

ลูกสาวเล่าว่า วันหนึ่งเธอนอนหลับเพลินตื่นไม่ทัน  ป้าต้องมาปลุกให้ตื่น  พาป้าเข้ากรรมฐานเจ็ดวันป้าก็กลับไปทำงานต่อ 

พอกลับมาอเมริกา ลูกสาวกำชับนักกำชับหนาว่า ถ้ากลับเมืองไทยคราวหน้าให้พาป้าไปเลี้ยงตอบแทนให้ได้ อย่าลืมนะพ่อ  นี่เป็นคำสั่งน่ะ

ได้ไปเจอเจ๊จริงๆ  เจ๊ดูสวยเหมือนเดิม ยังสาวเหมือนเดิม ซึ่งลูกสาวกล่าวชมเป็นภาษาอังกฤษว่า  She is aging nicely.

พอมาเจอเข้าจริงๆ ก็ต้องพูดว่า คำที่ยินยังน้อยไป เพราะนอกจากเจ๊ยังสวยพริ้งแล้ว เจ๊ยังคุยสนุกเหมือนเดิม ไม่มีความทุกข์ร้อนให้มองเห็น

เจ๊ไม่ได้บอกเคล็ดลับในการทำตัวให้สาวเสมอ สวยเสมอให้ผมฟัง พอเจอกันไม่กี่ชั่วโมง แต่ผมพอจะเดาๆเอาว่า 

ที่เจ๊ยังสวยเช้งทุกวันนี้ เพราะเจ๊ออกกำลังกาย ทำโยคะอยู่ทุกวัน ทำมาแล้วเป็นเวลาสามสิบกว่า  เจ๊เล่าให้ฟังว่าถ้าไม่ทำ แล้วมันไม่สบายกาย ไม่สบายใจ 

นอกจากนั้นแล้ว  ทุกปีเจ๊จะหาโอกาสไปปฏิบัติธรรมเป็นเวลาเจ็ดวัน ทำเป็นประจำ  บอกใจมันชอบ  อยากจะเข้าวัดอยู่เสมอ 

เจ๊พาผมไปเลี้ยง สังเกตุดูอาหารที่สั่งมาก็มีแต่พวกปลา พวกหอย  หุ่นเจ๊ไม่อยากบอก ประเดียวสาวๆจะอาย

เฟสบุคของเจ้  ถ้าเจ๊ลงรูปภาพ  จะมีเพื่อนๆมาคอมเมนส์เสมอว่า เหมือนคลีโอพัสตราเจอซูสีไทเฮา

ลืมบอกไป ตอนนี้เจ๊อายุแค่หกสิบเท่านั้นเองครับ

[ไอดิน-กลิ่นไม้]

"...ในชีวิตของคนหลายๆคน นานๆทีจึงจะโชคดีได้เจอคนที่ชอบใจ รู้ใจ เวลาคุยด้วยมีแต่ความสุข อยากอยู่ด้วย คุยด้วยนาน อย่างนี้ถือว่าเป็นวาสนา..."

"ไอดิน-กลิ่นไม้" พลอยยินดี ที่ "คุณน้อง" มีวาสนาที่ได้เจอ "คุณเจ๊คนงาม" ที่ยามคุยด้วยมีแต่ความสุขค่ะ