อนุทิน 122392
ปภังกร
เขียนเมื่อคนเราทุก ๆ คนน่ะมันมีความอยากมาก มันมีทิฏฐิมานะมาก มีอัตตาตัวตนมาก ทุกคนมันอยากรวยจริง ๆ มันโลภมากจริง ๆ มันต้องการมากจริง ๆ มันอยากจะได้แต่สิ่งที่ดีๆ ไม่ได้คำนึงถึงบาปบุญ คุณธรรม ไม่ได้คำนึงถึงเรื่องดีเรื่องชั่วเลย
พระพุทธเจ้าท่านบอกเราสอนเรา การที่เรามีความโลภ มีความอยาก มีความต้องการนั้น มันมีทุกข์ มันวิ่งเข้าหาความทุกข์ ท่านให้เราทุกคนพากันขยัน พากันเสียสละ พากันรักษาศีล ปฏิบัติศีล ถ้าเราขยัน เราเสียสละ เรารักษาศีล เราไม่ต้องการรวยมันก็รวยนะ เราไม่ต้องการบรรลุธรรมมันก็ได้บรรลุธรรม
เบื้องต้นให้พากันขยัน พากันเสียสละ พากันทำข้อวัตรปฏิบัติรักษาศีล ทำใจให้มันสงบ ทำใจให้มันเย็น เราไม่อยาก เราไม่โลภ ทุกอย่างมันจะดีเอง อย่าได้พากันเผาตัวเองนะ ยังไม่ตายก็พากันเผาตัวเองแล้ว
ทุกท่านทุกคนพระพุทธเจ้าท่านให้เรามีสมาธิที่แข็งแรง ถ้าสมาธิไม่แข็งแรงนี้ “ไม่ได้” สมาธินี้ต้องแข็งแรง ถ้าเราจะคิดผิดนี้ก็ “ไม่คิด” ให้มันตายดีกว่า ถ้าเราจะพูดผิดก็เหมือนกัน “ไม่พูด” ให้มันตายดีกว่า ถ้าเราจะทำผิดนี้ก็ “ไม่ทำ” ให้มันตายดีกว่า
การประพฤติการปฏิบัติธรรมพระพุทธเจ้าท่านให้เราเอาชีวิตเข้าแลกนะ เราต้องตายจากบาปจากกรรม เราต้องตายจากสิ่งที่ไม่ดีไม่งาม ไม่ถูกไม่ต้อง
ความเห็น (2)
ขอบพระคุณ ข้อคิดเตือนสติค่ะ
ถือศีลมั่นปฏิบัติให้เข้ม
ขยัน เสียสละ พออยู่พอกิน
พอประมาณ ไม่หลงในลาภ ยศ สรรเสริญ
พระพุทธเจ้าท่านกล่าวไว้ว่า ความต้องการของมนุษย์นั้น ต่อให้มีภูเขาทองคำสองลูกก็ไม่เพียงพอต่อความต้องการ