อนุทิน 122366

ชีวิตของคนเราทุก ๆ คนนี้เหมือนละครนะ ละครที่เค้าแต่งกันเป็นเรื่องเป็นราว  มันเป็นอย่างนั้นแหละ เดี๋ยวนี้เค้ากำลังให้เราแสดงละครกันนะ

ใครเป็นคนให้เราแสดงละครล่ะเดี๋ยวนี้...? คนที่ให้เราแสดงละครก็ได้แก่ “พญามาร”  ที่มันอยู่ในจิตในใจของเรา มีทั้งพญามาร มีทั้งเสนามาร เทวบุตรมาร ลูกหลานพญามาร  ล้วนแต่เป็นมารทางจิตทางใจเราทั้งนั้น มันให้เราทำให้เราปฏิบัติให้เราแสดง

“พระพุทธเจ้าท่านให้เราทุกคนมองใจของเรานะว่ามีพญามารมากน้อยเท่าไหร่  ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่น่ะ...?” พระพุทธเจ้าท่านถึงเมตตาเรา เมื่อมันมีพญามารก็ต้องมีพระพุทธเจ้าที่จะมาแก้

เราทุกคนต้องตั้งมั่นในพระพุทธเจ้า ตั้งมั่นในพระธรรม เราถึงจะได้เป็นพระอริยสงฆ์ พยายามมาแก้ที่จิตที่ใจที่ตัวเอง อย่าได้พากันหลงเพลิดเพลินในความสุขความสะดวกสบาย  ในความร่ำความรวย ความมีความเป็น

ทุกท่านทุกคนน่ะเวลาลาละสังขารไปเอาเงินเอาสตางค์ไปด้วยไม่ได้นะ

เกิดมาเป็นมนุษย์เป็นผู้ประเสริฐแล้วจิตใจไม่ประเสริฐ จิตใจไปหลงตามพญามาร   เทวบุตร เทวธิดาพญามาร ชีวิตของเรานี้แย่เลยนะ