อนุทิน 122296

29 มี.ค.56

"น้ำเย็นนะหมอนะ"

สัปดาห์นี้อากาศร้อนอบอ้าวมากนะคะ  ที่ จ.อุบลฯ นี่ร้อนอย่างต่อเนื่องมาตั้งแต่สัปดาห์ก่อนแล้ว  
วันอาทิตย์ที่ 24 มี.ค. ดิฉันถึงกับต้องหาน้ำแข็งก้อนใส่แก้วน้ำมานั่งกัดเล่นในห้องนอนที่เปิดแอร์
จนเย็นฉ่ำ ชดเชยที่ทนร้อนมาทั้งวัน

เช้าวันจันทร์ที่ 25 อากาศยังคงร้อนอบอ้าวแต่เช้า ขณะที่ดิฉันง่วนอยู่กับการจัดเตรียมเอกสารที่
จะไปรายงานแพทย์ ก็เหลือบมองผ่านช่องประตูด้านข้าง เห็นผู้ป่วยจิตเวชเรื้อรังที่เป็นมนุษย์ล้อ
อีก 8-9 คน นั่งคอตกอยู่ใต้ร่มไม้เพราะอากาศร้อน  พยาบาลและเจ้าหน้าที่กำลังช่วยกัน
วัดสัญญาณชีพบ้าง  บ้างก็เดินเสริฟน้ำดื่มให้เพราะผู้ป่วยเดินไม่ได้และไม่รู้จักร้องขอ  ผู้ป่วย
ส่วนใหญ่ของตึกนี้ก็เป็นเช่นนี้ มีสภาพเรื้อรังมากจนไม่รู้ร้อนรู้หนาว บอกความต้องการของตนเอง
ไม่ได้  เอาเป็นว่า.. เห็นผู้ป่วยร้อนจนคอตกแล้วรู้สึกเวทนา จึงให้เจ้าหน้าที่ไปซื้อน้ำแข็งยูนิตมา
2 กระสอบ ใส่คูลเลอร์ 3 ใบ ช่วยกันเสริฟน้ำเย็นให้ผู้ป่วยได้ดื่มเพื่อคลายร้อนบ้าง  เมื่อผู้ป่วยได้
ดื่มน้ำเย็นๆ ก็ชื่นขึ้นเหมือนต้นไม้ได้น้ำ  ยิ้มแย้มแจ่มใส  คนที่เดินได้ก็มายืนออรอส่วนแบ่งของ
ตนเอง  เราจึงเห็นภาพน้องพยาบาลและเจ้าหน้าที่สนุกสนานกับการเสริฟน้ำ โดยมีน้ำเย็นดื่มฟรี
เป็นรางวัลอีกด้วย

บ่ายวันนั้น เมื่อน้ำเย็นหมดแล้ว ผู้ป่วยคนหนึ่งมายืนเกาะขอบประตูด้านข้าง ร้องตะโกนบอกดิฉัน
ที่กำลังเขียนรายงานอยู่ว่า

             "หมอ น้ำเย็นหมดแล้ว มีอีกไหม" "น้ำเย็นนะหมอนะ" 

ดิฉันต้องรับปากว่าจะจัดหาให้จึงหยุดร้องตะโกน ผลที่ตามมาคือดิฉันต้องจัดหาน้ำแข็งยูนิตให้
ทุกวัน ทั้งเช้าและบ่าย โดยบอกกับพ่อบ้านจาง (นิคเนม) ที่ออกไปซื้อน้ำแข็งให้ว่า  "พ่อบ้านจาง
เรามาทำบุญทำทานร่วมกันนะ"  เพื่อบอกเป็นนัยว่า "ไม่มีค่าน้ำมันรถให้เหมือนเคย นะจ๊ะ"