ต้นแบบของฉันเอง 4
คืนที่ 2ของการนอนไม่หลับ
หลังจากบริหารงานจิตอาสาต่างประเทศลงตัวแล้วฉันใช้เวลาที่เหลืออีกครึ่งวันบ่าย
ไปทำงานจิตอาสาช่วย น้องพยาบาลสายฝน เก็บข้อมูลผู้ป่วยDM ฉันเรียนรู้ถึงภาษาโรคหลายตัวย่อ เช่นUDM
เราต้องค้นหาวันเริ่มต้นของการรับการรักษาเบาหวานของผู้ป่วยแต่ละคนในจำนวน 4 พันกว่าคนที่น้องสายฝนได้ตั้งเป้าหมายไว้ ป่วยเมื่อไหร่ รับการรักษาเมื่อไหร่ เป็นเบาหวานแบบไหน เรียนรู้ชื่อยารักษาเบาหวาน เรียนรู้การวิเคาะห์ข้อมูลเพื่อให้การตัดสินใจขึ้นทะเบียนเบาหวานมีความถูกต้องแม่นยำ ข้อมูลที่ได้จะตอบโจทย์เบาหวานได้หลายโจทย์ และฉันเข้าใจว่าจะลดการซ้ำซ้อน เพิ่มความชัดเจนในข้อมูลผู้ป่วยแต่ละคนทั้งนี้จะช่วยให้การทำงานลงลึกได้ ขณะที่ทำไปเรียนรู้ไปนั้น จึงเห็นความคิดเห็นของตัวเองเห็นช่องทางให้จิตอาสาเข้าไปช่วยทำงาน และมองเห็นหนทางช่วยเพื่อนที่เริ่มชาขา เรียนรู้เรื่องตาไตเท้า จากการสนทนาข้อสงสัย และได้รับการอธิบายเปรียบเทียบผลของการที่เบาหวานขึ้นตา และไตที่เสื่อม จากน้องพยาบาลสายฝนจนเกิดความรู็สึกว่าเราต้องหาวิธีกระตุ้นให้เพื่อนเบาหวานหันมาดูแลเอาใจใส่เส้นเลือดที่เหลือให้เข็มแข็งเพื่อชะลอความรุนแรงของโรคให้ได้
วันที่ 1 เมษายนนี้น้องพยาบาลท่านนี้จะไปเรียนเรื่องการดูแลผู้ป่วยเบาหวาน ความดันที่รพ.ศิริราช ฉันบอกน้องว่ารีบเรียนให้จบไวๆ อีก 4 เดือนเรามาทำงานตามที่เราวางแผนกันสะกัดกันไม่ให้เบาหวานเล่นงานตาไต เท้ากัน และฉันเองต้องเอาใขใส่สุขภาพตนเองให้มากกว่านี้
และสุดท้ายฉันก็นอนไม่หลับตามเคย
ไม่มีความเห็น