"ใครกล้าทำปูสด ๆ บ้าง" ทุกคนเงียบ
"เราไปซื้อที่เขาทำแล้วก็แล้วกัน" เสียงหนึ่งเสนอความคิดเห็น
"อยากกินของสด ๆ แต่ก็สงสารไม่กล้าทำ" หนึ่งเสียงพูด
ฉันนั่งฟังบทสนทนาเหล่านั้น พร้อมพิจารณาขณะกลืนคำข้าว
ที่ปราศจากเนื้อสัตว์มานานเกือบ ๓๐ ปี
"...ระหว่างการซื้อปูสด ๆ ที่นำมาทำเองกับซื้อจากแม่ค้าที่ฆ่าแล้ว
อย่างไหนจะบาปมากกว่ากัน..."
"บาปอยู่ที่คนทำกรรมอยู่ที่คนกิน" ถ้าตราบใดเรายังมีส่วนทำให้
สัตว์ตาย ความรู้สึกสงสารที่เรามีต่อสัตว์โลกเหล่านั้นจะเกิดประโยชน์อันใด....
ธรรมทิพย์
๒๕ มีนาคม ๒๕๕๖
ไม่มีความเห็น