อนุทิน 121773

เราต้องปล่อยเราต้องวางจิตวางใจของเราให้ได้ ที่เราไม่พอใจน่ะแสดงว่าใจเรามีปัญหา ใจของเราเป็นมิจฉาทิฏฐิ เราเกิดมาในโลกนี้มันต้องมีเรื่องที่ชอบใจไม่ใจ อันนี้เป็นเรื่องโลกธรรมเป็นสิ่งที่ประจำโลก เราจะไปปฏิฆะไม่ได้ เราจะไปชอบใครไม่ได้ พระพุทธเจ้าท่านให้เราเฉย ๆ คนอื่นเราดีเราก็ไม่ได้ดีกับเขา คนอื่นเขาชั่วเราก็ไม่ได้ชั่วกับเขา

“คนที่มีปฏิฆะนี้แสดงว่าเรามีเมตตาน้อย รักคนอื่นน้อย สงสารคนอื่นน้อย” เมื่อเรารักคนอื่นน้อยสงสารคนอื่นน้อยเราจะปฏิบัติเข้าถึงพระนิพพานได้อย่างไร...?

ถ้าเราไม่มีความเมตตาไม่มีความสงสารบุคคลนั้น ๆ เขาทำอะไรที่ดี ๆ เรามองเห็นอยู่ก็เป็นสิ่งที่ขัดหูขัดตาขวางหูขวางตา เพราะปัญหาต่าง ๆ มันอยู่ที่ใจเรา ที่มีความปฏิฆะ ที่มีความอิจฉาพยาบาท

คนเรามนุษย์เรานี้แบ่งพรรค แบ่งพวก แบ่งคณะ แบ่งนิกาย แบ่งชั้นวรรณะ พระพุทธเจ้าท่านไม่ให้เรามีปฏิฆะ ไม่ให้ไปแบกนะ