อนุทิน 121726

คนที่เป็นคุณพ่อคุณแม่ ถือว่าเวลาชีวิตมันใกล้ชิดเข้ามาทุกที...

พระพุทธเจ้าท่านให้เราฝึกชำระจิตใจของตนให้ขาวรอบ ฝึกตัดอาลัยในลูกในหลาน  ฝึกตัดอาลัยในเรื่องเป็นเรื่องตาย เรื่องร่ำเรื่องรวย เรามาคิดดูนะ ไอ้ลูกของเรานี้ที่แท้จริงแล้วมันไม่ใช่ลูกของเรา เพียงแต่เขามาเกิดกับเราเพื่อสร้างความดี สร้างคุณธรรม มันจะเป็นลูกเราได้อย่างไร แม้แต่ตัวเรามันก็ไม่มี ตัวลูกเรามันก็ไม่มี  เดี๋ยวมันก็แก่ เดี๋ยวมันก็เจ็บ  เดี๋ยวมันก็ตาย เดี๋ยวมันก็กลายเป็นของว่างเปล่า

แต่ก่อนมีปู่ย่าตายาย มีบรรพบุรุษ เดี๋ยวนี้มันไม่มี เพราะว่ามันเป็นของไม่มี  มันเป็นปรากฏการณ์ชั่วคราว ชั่วขณะ

เราต้องฝึกปล่อย ฝึกวาง ถ้าไม่ประพฤติปฏิบัติอย่างนี้เราจะเกิดมาเสียชาติเกิด  ไม่ได้สร้างความดี สร้างคุณธรรม มัวแต่มาหลงสมบัติ หลงลูกหลานอยู่นี้

เราก็ลองมาคิดดูดี ๆ นะ คนที่เขาตายไปเขาเอาอะไรไปด้วยไหม...? เกิดมาก็ไม่ได้เอาอะไรมา มีแต่ตัวเปล่า ๆ เขาสรรเสริญเราว่าดีอย่างนี้เก่งอย่างนี้ มีบุญมีวาสนา เราก็หลง  ก็โป่งก็พองก็ชื่นก็บาน ทั้งที่ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นของมันอยู่ปกติอย่างนี้ เขาว่าเราไม่ดีไม่เก่ง ว่าเรายากจน ว่าเราโง่ไม่ฉลาด ใจของเราก็เหี่ยวแห้ง

[ชาดา ~natadee]

สาธุๆๆ. ค่ะพระอาจารย์