ต้นไม้สองต้น ปลูกห่างกันพอควร
วันหนึ่ง มันเลื้อยเชื่อมกัน เป็นเหมือนสะพานเล็กๆ มองแล้วสุขใจ
นึกถึงคนเรา ชีวิตนี้สั้นนัก...รักกันไว้เถิด
มิตรภาพ เชื่อมไป
สะพานใจ เชื่อมต่อ
ให้ รัก ร่วมถักทอ
ทุกคนหนอ…เพื่อนร่วมทาง
คิดถึงจังไม่ได้พบกันนานมากนะคะ
สวัสดีค่ะคุณครูkrutoom
คิดถึงเช่นกันค่ะ สบายดีนะคะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์อ.นุ อาจารย์ Wasawat Deemarn คุณkrutoomและอาจารย์ธรรมทิพย์