อนุทิน 121003

นิยามน้ำเมา (พจนานุกรม 2542)
เมรัย น. นํ้าเมาที่เกิดจากการหมักหรือแช่
สุรา น. น้ำเมาที่ได้จากการกลั่น

กะแช่ น. นํ้าเมาชนิดหนึ่ง ใช้ข้าวเหนียวนึ่งหมักแช่กับแป้งเชื้อ แต่ยังมิได้กลั่นเป็นสุรา
เบียร์ น. นํ้าเมาอย่างหนึ่งเป็นชนิดเมรัย.
ไวน์ น. เหล้าองุ่น
สาโท น. น้ำเมาที่ได้จากการหมัก เช่น น้ำขาว อุ กะแช่.

เมรัย (เมระยะ มาจากภาษาบาลี, เมรย) ตรงกับภาษาสันสกฤต ไมเรยะ (ไมเรย)