อนุทิน 120924
ไอดิน
เขียนเมื่อขอบคุณ.....
เด็กผู้หญิง >>ฉันให้ส้มของฉันแก่เธอ ยื่นให้ผลส้ม แก่ เด็กผู้ชาย...........
เด็กผู้ชาย>>ฉันให้ลูกแอปเปิ้ลของฉัน แก่เธอเช่นกัน พร้อมกับยื่นลูกแอปเปิ้ลให้ แก่เด็กผู้หญิง..........
ต่างฝ่ายต่างพึงพอใจ.......ไม่ได้นึกอะไรมากไปกว่านั้น.......
ไม่มากพอที่จะนึกถึง ต้นส้ม หรือ ต้นแอปเปิ้ล ผู้ให้กำเนิด
และไม่มากพอที่จะสามารถนึกไปถึง ดิน น้ำ ปุ๋ย แสง อากาศ ที่เป็นปัจจัย ก่อเกิดได้
หลายครั้งที่ฉันเข้าใจว่า..ฉันแลกทุกสิ่งมา...ด้วยเงินของฉัน....
คิดเพียงว่าสิ่งของที่ได้มา...คุ้มค่ากับจำนวนเงินที่เสียไป...และเกิดความพึงพอใจที่ใช้บริการร้านนั้น
ไม่เคยนึกไปถึง....พลังงาน..และทรัพยากร..ธรรมชาติที่ต้องสูญเสียไปกับการผลิด...กว่าจะได้สิ่งของเหล่านั้นมา
ถึงเวลาที่ฉันควรสำนึกขอบคุณ...ทุกสิ่งที่ฉันได้รับ...จากผู้คน...และจากธรรมชาติ..ต้นกำเนิดของผู้สร้าง
ความเห็น (2)
หากเรารู้จัก "ขอบคุณ" สรรพสิ่งทั้งปวงที่ให้ประโยชน์แก่เราทั้งทางตรงทางอ้อมแล้ว
หัวใจแห่งความเป็นมนุษย์ของเรา ... อยู่ที่ตัวเราเองแล้ว ;)...
ขอบคุณครับ คุณครู ;)...ขอบคุณค่ะ ท่าน อ.วัส ^ ______ ^