อนุทิน 120824

สมัยเด็กมักได้ยินครูบาอาจารย์ ท่านดุ.. เตือน.. ศิษย์ร่วมสำนัก ณ เวลาที่ขาดความปรองดอง หากจิตใจเกิดริษยาเกิดเขม่นกัน เพียงหมายเพื่อให้ศิษย์ได้อ่านจิตใจตน.. ประมาณว่า พวกเอ็ง นี่ ชอบแข่งดี ชอบหาเรื่องข่มกันนัก

ตอนนั้น ฟังแล้วรู้สึกไม่ค่อยดี..

ครั้นกาลเวลาผ่านมา กว่า ๒๐ ปี มีคุณวุฒิ วัยวุฒิ มากขึ้น และอยู่ในเส้นทางการปฏิบัติธรรมอย่างมีสัมมาทิฐิ ก็ยังคงพบเห็นผู้คนมากมาย ที่ก็ยังแข่งกันทำความดี เช่นเดิม ทั้งด้านการเรียนการศึกษา การค้า การขาย การทำงาน การแสดงออก  ฯลฯ 

...ซึ่งก็มีบุคคลทั้งที่สามารถทำได้ดีจริง ๆ โดยต่อหน้าและลับหลัง และ ก็มีทั้งในแบบที่ปรารถนาจะได้รับคำชื่นชม จากครูบาอาจารย์ หากก็คงมุ่งกระทำคุณความดี ฯ 

บรรยากาศจิตวิญญาน มีไปจนกระทั่งตระหนี่ความดี และหรือ นำความดีที่ทำ เพื่อนำมาปกปิดความไม่ดีที่พลาด... พบเห็นแล้วก็ยิ่งซาบซึ้งเข้าใจ... 

แม้กระนี้ ในใจก็ไม่ได้มีจิตคิดตำหนิ.. ติ.. ว่า..แม้แต่น้อย 

เพราะพิเคราะห์แล้วชัดเจนว่า... ต่างยังคงตั้งอยู่บนเส้นทางแห่งการส่งเสริมให้ตนเกิดคุณความดี... เห็นว่า จิตใจยังคงเลือกยืนอยู่ ณ จุดก้าวแห่งคุณธรรมมีอยู่ ก็คงปล่อยให้เกิดมีแข่งดีกัน...เสมือนเป็นการช่วยพัฒนาฝีมือในกันและกันต่อไป

บางคราว มีเลยเถิดเกิดการหมั่นไส้ เลื่อยขา หน้าไหว้ ใจหลอก โดยเฉพาะช่วงเกิดอัตตา มานะ ซึ่งพื้นฐาน เกิดจากการบกพร่องออกนอกศีล จิตใจ ตกภายใต้โมหะขาลง  หากแกนแก่นสำนึก...ก็คงช่วยทำประโยชน์ โดยต่อหน้า 

หากด้านลับหลัง...ก็มีผิด มีละอายอยู่ แต่ก็ไม่ร้ายถึงกับแย่งผลประโยชน์ ฯลฯ มาเสพ มากลบบังเพื่อเป็นของตัวเพียงเจ้าเดียว ยังพอมีความต่าง...แต่สามัคคี ไม่กินรวบ โดยสำคัญ เห็นว่า พอมีสำนึกรู้แก่ใจ... ในส่วนเหล่านี้

และที่สุด แม้มีเลยเถิดดังกล่าวแล้ว หากส่วนตัว ก็ยังใจกว้างพอที่จะติดตามต่อไป ด้วย หวังว่า ต่างคนต่างได้บทเรียนทั้งผิด - ทั้งถูก ให้ได้เรียนรู้จิต ในจิต ตามแรงฤทธิ์แห่งลิงลมอมข้าวพองที่มาก - น้อย ของแต่ละคน จนกว่าจะก้าวพ้น...

มหาบุรุษทั้งหลาย พร้อมและสามารถอดทน รอคอย สำนึกดี... ที่ค่อย ๆ พัฒนาและเติบโต... ดังคำกล่าวหลวงพ่อเดินดิน ให้สติไว้เมื่อวันที่ ๑๒ ก.พ. ๒๕๕๖ ความว่า...

ความเสียหายของเรา เกิดจากการกระทำของเรา ไม่ได้อยู่ที่คำว่าของใคร...