อนุทิน 120745

เพียงสายลมบางพัดผ่าน หัวใจก็พริ้วไหว เส้นทางอันยาวไกลทอดยาวไปข้างหน้า...

เด็กน้อยนั่งทำการบ้านด้วยความตั้งใจ ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมีความรับผิดชอบขนาดนี้

เขาทำการบ้านไม่ได้ก็ดิ้นรนที่จะถามคนอื่นๆ ซึ่งฉันได้รับภารกิจการสอนนั่น

คิดถึงเมื่อครั้งยังเยาว์ ฉันไม่ชอบทำการบ้านเพราะคิดว่า มันคือเรื่องยุ่งยาก...

ฉันถามแม่ว่า "ปกติใครสอนการบ้านมัน" 

แม่ตอบ "แม่เอง ก็สอนได้บ้างไม่ได้บ้าง อันไหนถ้ามันยาก แม่ก็บอกไปถามลุงขุน"

แม่จบแค่ ป.4 แม่ไม่เคยสอนการบ้านฉัน พ่อก็เสียก่อนที่ฉันจะเข้าโรงเรียน คนที่

สอนการบ้านจึงเป็นพี่ชายคนโต เขาเป็นครู เขาดุ! ฉันกลัว!

ฉันนั่งสอนวิธีทำให้ 3-4 ข้อ ก็ปล่อยให้เด็กน้อยทำเอง ดูท่าก็สามารถ เข้าใจและ

ทำได้ดี

ฉันยืดคอ เม้มริมฝีปากด้วยความภาคภูมิใจ ในฐานะการเป็นครูที่ดี อย่างน้อยฉัน

ก็ได้เชื้อพ่อ แม้ว่า...ฉันคือหนึ่งเดียวในครอบครัว ที่ไม่ได้รับราชการ

...พรุ่งนี้ก็จะได้เวลากลับไปสู่งาน ที่บางใหญ่ นนทบุรี

...เพียงสายลมบางพัดผ่าน หัวใจก็พริ้วไหว เส้นทางอันยาวไกลทอดยาวไปข้างหน้า

@ตามลม_: ท่าลี่ กุมภวาปี อุดรธานี_: 26 ม.ค. 56