อนุทิน 120606

การปฏิบัติธรรมในเบื้องต้น จะ "ไม่ได้อะไร"  เพราะ มีแต่เสียอย่างเดียว

แต่สิ่งที่เสียนั้น เป็นสิ่งไม่ดี จึงทำให้บางคน "รู้สึก" ว่า "ได้" อะไรบางอย่าง เกิดความสุข และความสบายใจ

แต่ แท้ที่จริง ก็คือ แค่ "เหลือเฉพาะ" สิ่งที่ดีๆ แท้ๆ  ที่เรามีอยู่เดิม ตามธรรมชาติแท้ๆ เท่านั้น

ถ้าจะได้จริงๆ ก็ต้องดำเนิน ไปถึงเบื้องปลาย คือ "การหลุดพ้น"

ที่ทำให้ "มนุษย์"  เหนือ "สัตว์เดรัจฉาน"
 
เพราะ สัตว์เดรัจฉาน ไม่มีทั้งกิเลส และ การหลุดพ้น

คนที่มีกิเลสจึงมีทุกข์ และ คุณภาพ "ชีวิต" ต่ำกว่าสัตว์เดรัจฉาน

การปฏิบัติธรรมในเบื้องต้น ก็แค่ทำให้ตัวเองมีคุณภาพชีวิตเทียบเท่ากับ "สัตว์เดรัจฉาน" เท่านั้น

แต่มนุษย์ เป็น "เวไนยสัตว์" ควรจะมีชีวิตสูงกว่าสัตว์เดัจฉาน

นั่นคือควรปฏิบัติสู่ "การหลุดพ้น" นั่นเอง

ผมสดับมา และเข้าใจอย่างนี้ครับ

[ปพน]

ขอบพระคุณอาจารย์ครับ
ติดตามอาจารย์นันท์ ภัคดี จึงโชคดีรู้จักอาจารย์ เริ่มจะเข้าใจเรื่องวัชพืช และการพึ่งพาธรรมชาติได้ดีขึ้น
ตอนนี้กำลังปรับใช้กับที่นาอยู่ครับ

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นประโยค "สัตว์เดรัจฉาน ไม่มีกิเลส" ครับว่า
สัตว์เดรัจฉาน มีกิเลส "อย่างหยาบ" เนื่องจากยังคงต้อง "กิน อยู่ สืบพันธุ์" ตามสัญชาติญาณ
โดยไม่มีปัญญากำกับหรือรู้เท่าทันว่าเป้นกิเลส
ผิดถูกต้องกราบขออภัยครับยังต้องศึกษาอีกมาก

[ดร. แสวง รวยสูงเนิน]

เขาใช้สัญชาตญาณ โดยไม่มีกิเลส ตัณหา ราคะ ไม่โลภ ไมโกรธ ไม่หลง ทุกอย่างเป็นไปโดย "ธรรม" อย่างเดียว โดยไม่เกี่ยวข้องปัญญา และไม่มีโอกาส "หลุดพ้น" ครับ

จุดฟันธง จึงอยู่ที่ ถ้าเรามีกิเลส เราจะต่ำกว่าสัตว์พวกนี้ทันที ทุกข์มากกว่าเขา แต่ถ้าเราวางกิเลสได้ จะสร้าง ศืล สมาธิ ปัญญา ได้ เราก็จะสูงกว่า ดีกว่าเขาทันที