อนุทิน 120465
subah
เขียนเมื่อ
หมดเวลาสำหรับการอยู่แบบไม่มีงานเข้ามาในหัวแล้ว ห้าวันรอบนี้คิดว่าเพียงพอสำหรับตัวเองและลูกสามคน สำหรับตัวเองได้ทำได้คิดได้อยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบ อ่านหนังสือท่องเที่ยว. ท่องไปในเวปไซต์ดูสถานที่ท่องเที่ยวที่เราอยากไป เปิดFacebook คุยกับคนรอบข้างบ้างเพื่อให้รู้ข่าวคราวของกันและกัน ดูทีวีดูข่าวรายการที่ชอบ ดูหนังดูละคร เข้ามาในgotoknow. อ่านเรื่องราวของตัวเองที่เขียนไว้ในช่วงเวลาต่างๆทำให้รู้ตัวเองว่าเป็นอย่างไรรู้สึกอย่างไรในตอนนั้น ก็ดีนะบางครามันนำสิ่งเหล่านั้นมาเป็นแรงบันดาลใจให้ตัวเองเวลาที่เกิดอาการเหนื่อยทั้งกายและใจ คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาชีวิตเราผ่านอะไรมามากมาย หลายอย่างเป็นเรื่องที่ดีควรจดจำ แต่มีบ้างที่เป็น เรื่องราวที่ทำให้สะเทือนใจ แต่ทุกสิ่งอยางมันเป็นเรื่องที่ต้องเกิดขึ้นมาให้เราต้องเผชิญกับมัน ให้เราได้ฝึกจิตใจให้ต้องรับกับมัน
ชีวิตเราที่เหลือมีไม่กี่คนที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราขาดเขาไม่ได้. เราต้องทำใจเมื่อเวลานั้นมาถึง...ผ่านมา เราต้องเจอกับการจากกันแบบที่ไม่ได้เจอกันอีกแล้วชั่วชีวิตมาหลายครั้ง ทำให้เรียนรู้ได้ว่าอะไรที่เราอยากทำสิ่งดีดีให้ใครให้รีบทำอย่ารอโอกาส เพราะบางครั้งเราจะไม่มีโอกาสที่จะได้ทำในสิ่งเหล่านั้น จะเรียกตะโกนให้ดังแค่ไหนเขาก็ไม่ได้ยิน ไม่รับรู้สิ่งที่่เรารู้สึกหรอกนะ
สำหรับลูกสามคนเราคิดว่าที่ผ่านมาห้าวันเราได้อยู่ใกล้ชิดกันมากมากจนรู้สึกได้ว่า นี่เองคือสิ่งที่ลูกต้องการจากเรา. นั่นคือ
เวลาที่เขาสามารถเอาจากเราได้ตลอดเวลา กินอิ่มนอนหลับได้เล่น ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบโดยอิสระในขอบเขตที่ตกลงกันไว้พรุ่งนี่มะต้องไปทำงานนะลูก หมดเวลาพักของมะแล้ว ยังมีหน้าที่อื่นที่ต้องทำมันก็ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กันนะลูก
ชีวิตเราก็ต้องเป็นแบบนี้นะมีสังคมที่ในบ้านในครอบครัว สังคมเพื่อน สังคมผู้ร่วมงาน มีงานที่ต้องทำ ในเมื่อเราเลือกแล้วเราต้องทำให้ดีที่สุด
ห้าวันที่ผ่านไป อย่างน้อยทำให้ครอบครัวของเราได้เจอกับสิ่งที่ดีดี แม้ว่าเราห้าคนพ่อแม่ลูกจะไม่ได้อยู่ร่วมกันในบ้านของเราแต่เราได้รู้ว่าเวลาที่เราไม่ได้เจอกัน ไม่ได้กินข้าวเย็นร่วมกัน. ไม่ได้ตื่นนอนมาพร้อมกันตอนเช้า. ดูทีวีด้วยกันตอนกลางคืน ทำให้เราคิดถึงกัน. อย่างน้อยการได้คุยกันแม้แค่ได้ยินเสียงก็ทำให้เราหายคิดถึงกันได้. การจากกันช่วงสั้นๆทำให้เรารู้ว่าครอบครัวเรายังต้องการกันและกัน. รู้แล้วว่าความรักไม่ใช่การครอบครอง ไม่ใช่ต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา แต่มันคืออิสรภาพที่เราให้กับเขาต่างหาก อิสรภาพจะทำให้ครอบครัวเรามีความแน่นแฟ้นกันมากขึ้น ยิ่งเราให้เวลาเราจะยิ่งได้เวลานั้นกลับคืนมา. ปะไปอบรมที่นครนายก ได้ยินลูกบอกครั้งแรกรู้สึกว่าไม่อยากให้ไป อยากมีส่วนร่วมทุกที่ที่เขาทำ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า มันคือสิ่งที่ดีสำหรับเขาอย่างน้อยได้ไปเปิดหูเปิดตา ได้มีเวลาที่เป็นส่วนตัวบ้างไม้ต้องกระเตงลูกไปตลอดทาง มีเวลาให้กันและกันแม้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน วันนี้ปะคงเตรียมตัวกลับแล้วสินะ หายเหนื่อยหรือยัง เก็บพลังได้เต็มที่แล้วยัง พร้อมรับมือกับสามเสือแล้วใช่มั๊ย. พรุ่งนี้มะไปทำงานนะอีกสองวันเจอกัน
บันทึกช่วยจำยามห่างไกลกัน
6 กุมภาพันธ์ 56 เวลา12.08น
