อนุทิน 119655
kmsabai
เขียนเมื่อค่ำวานนี้ตอนสามทุ่มกว่า หลังกลับจากวัดจันทร์ ก็พาพบกับเด็กๆ ที่กำลังรอพ่อที่หน้าบ้านพอดี
เสียงเด็กๆเรียก "พ่อๆๆๆๆ ดังระงม ทั้งสองคนเเข่งกันนั้นทำให้รู้สึกดียิ่งนัก"
เมื่อเข้ามาในบ้าน เขาก็กระโดดกอดพ่อกัน และเราก็ไปเล่นกันเลยบนเตียงนอน คนเล็กคนโต ทั้งสอง
"พ่อๆ ขี่ช้าง ขี่ควาย , บ้างก็พ่อๆ คิองป๋อ"
และลงเอยด้วยการไปเล่นฟองสบู่ที่ระเบียงบ้านฝั่งวัด
เมื่อเราออกไปกันด้วยมืดมากเเล้ว อันดับแรกคือ พาเด็กๆ ยกมือไหว้พระ ไหว้พระเจดีย์ก่อน
สบายถามว่า " พ่อๆ ทำไมพ่อต้องชอบไหว้พระด้วยอะ"
พ่อเลยตอบว่า " เพราะว่าพระพุทธเจ้าท่านมีบุญคุณกับเรามากสิลูก ท่านมาช่วยสอนเรา บอกวิธิที่ไม่ให้เราต้องมาเกิดอีก ไง" สบาย ตอบว่า "อ้ออย่างงั้นหรือค่ะพ่อ ทำไมท่านเก่งท่านสามารถจัง เพราะว่าอะไรหรือค่ะ เพราะท่าน เพียร" (ตอบพร้อมกัน) พ่อเสริมว่า เพราะท่านมีปัญญา และความอดทน และความเมตตามากๆนะลูก
ต่อมาคนเล็กก็ไม่ยอมน้อยหน้า
สกาวพูดขึ้นทันทีขณะเป่า ฟองสบู่ที่คุณยายกำลังซื้อให้เมื่อตอนเย็น " พ่อๆ พระพุทธเจ้าจะชอบ(ยินดี) ใช่มั๊ยถ้าเรา เป่าฟองสบู่มากๆ " พ่ออึ้งไปเล็กน้อย (คิดในใจจะต่อไงดีวะเนี่ย) และตอบไปว่า.. ครับๆ แต่ที่สำคัญที่สุดเลยคือท่านจะชื่นชอบมาก หากน้องสบายกับน้องสกาวปฏิบัติธรรมนะลูก เรามาเริ่มที่การสวดมนต์เลยละกันนะ
และพ่อก็พาสวดมนต์ " นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อนัตตะวาทิโน โคตะโม สมานัสสะ" 3 รอบ
และแผ่เมตตา " สัพเพ สัตตา......... จนถึง สุขีอััตตานัง ปาริหรันตุ " เธอก็ว่าตามจนจบกันอย่างน่ารัก
เป็นกิจกรรมร่วมกัน พ่อลูก หลังไม่พบกัน 2 วัน
ความเห็น (1)
อ่านแล้วมีความสุข คนเขียนและทุกตัวละครได้กุศลไปเต็มๆนะคะนี่ ขอบคุณค่ะ